Nationalism, Exclusion and Violence: A Territorial Approach

Abstract

Nationalism can be understood as a doctrine of territorial political legitimacy, in the sense that demands for national self-government necessarily involve claims over a given territory. Such claims are ultimately justified by establishing a relationship of mutual belonging between the nation and 'its' territory. This makes nationalism intrinsically exclusionary and potentially violent, since purely civic nations become impossible in practice. Shared political and social values on their own fail to bind nation and territory together, and as such the nation's 'home' might be anywhere, and thus, in a world of competing political claims over territory, nowhere. Ethnic elements of national identity are therefore necessary if an exclusive relationship is to be established between the nation and 'its' territory. These arguments are illustrated by analysing a series of nationalisms that have been traditionally considered to be 'civic,' such as those found in the United States, Canada and England.

Η Εθνοτική Κινητοποίηση Των Αποσχιστικών Κινημάτων

“…Η μη συμπερίληψη ενός τύπου εξουσιαστικής διευθέτησης, αντίστοιχου της «κυρίαρχης εθνότητας», οδηγεί στηνλανθασμένη κατά τον Wimmer -υπόθεση πως δεν είμαστε στην εποχή του εθνικισμού αλλά «της εθνοτικής κυριαρχίας που συγκαλύπτεται από τον εθνικισμό» (Wimmer, 2008β, σ.809). Πάντως, δεν είναι άστοχη η παρατήρηση πως συχνά κάτω από την επίσημη ρητορική ενός ουδέτερου κρατικού εθνικισμού ελλοχεύει ο λόγος και η πρακτική της de facto κυρίαρχης εθνοτικής ή εθνικής ομάδας (Etherington, 2007, σ.25-6, 31-2, 37, Kaufmann και Haklai, 2008, σ.458-61, Wimmer, 2004). 116 Για κάποιους γνωστούς ορισμούς της μειονότητας από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου βλέπε http://www.cerium.ca/IMG/pdf/definitions_droit_des_minorites_ethniques.pdf.…”