Neurodevelopmental Outcomes in Preterm Infants

Abstract

ÖZET Giriş: Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinin (YYBÜ) artan teknolojik donanımı, deneyimli yoğun bakım ekibi ve destekleyici tedavilerin (antenatal kortikosteroid, sürfaktan) kullanılması, prematüre bebeklerin hayatta kalma oranlarını ve dolayısıyla morbidite oranlarını artırdı. Prematüre bebeklerde (≤ 34 hafta) en sık görülen nörolojik problem olan serebral palsi (SP) ve epilepsi sıklığının değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem: Bu çalışmaya 2016-2020 yılları arasında 34 hafta ve altı doğan ve takip edilen 253 prematüre bebek dahil edildi. Hastaların gebelik yaşı, doğum kilosu, mekanik ventilasyonu, nöbet durumu, YYBÜ’de kalış süresi, nörolojik muayeneleri ve Denver gelişimsel tarama testi (DGTT- II) incelendi. Bulgular: Ortalama gebelik yaşı 29,44 (24-34) hafta, doğum ağırlığı ise 1225 (990-1607) gramdı. YYBÜ’de kaldığı süre boyunca 26 hastada (%10,3) nöbet görüldü. Nöbetler en sık 28-31 haftalık prematürelerde görüldü (%57,7; p=0,02). Elli beş (%21,7) hastada anormal DDSTII vardı. Yenidoğan dönemindeki nöbetler ve içselleştirme süresi ile anormal DGTT- II arasında anlamlı fark vardı (sırasıyla p<0,001, p<0,05). Hastaların 46’sında (%15,8) nörogelişimsel gecikme, dokuzunda (%3,6) SP vardı (beşinde hemiparetik SP, ikisinde spastik parapleji ve ikisinde spastik tetraparezi vardı). On altı (%6,3) hastada epilepsi vardı; 9’unda (%3,6) konuşma bozukluğu vardı; 3’ünde (%1,2) hidrosefali vardı; 1’inde (%0,4) mikrosefali vardı; ve 1’inde (%0,4) makrosefali vardı. Yenidoğan nöbeti geçiren hastalarda epilepsi daha sık görüldü (p<0,001). Sonuç: Sürekli gelişimsel izleme ve değerlendirme, erken doğmuş bebeklerde gelişimsel gecikmelerin erken tespitine olanak sağlar. Erken tanı ve rehabilitasyon programlarına yönlendirme sekel düzeyini azaltabilir. En sık nörogelişimsel gecikme, SP, epilepsi ve konuşma bozukluğuyla karşılaştık. Anahtar Kelimeler: serebral palsi, DGTT- II, epilepsi, erken doğmuş bebekler