Uyku bruksizmi, uyku sırasında dişlerin istemsiz ve bilinçsiz olarak sıkılması ve/veya gıcırdatılması olarak tanımlanabilen parafonksiyonel bir motor aktivitedir. Uyku bruksizmi dişlerin sürmesinden hemen sonra ortaya çıkar ve yaşla birlikte prevalansında bir düşüş meydana gelir. Etiyolojisinde çeşitli periferal, psikososyal ve santral faktörler rol oynamaktadır. Uyku bruksizminin patofizyolojisi incelendiğinde bu epizodların tipik bir zamansal dizilime sahip olduğu gösterilmiştir. Bruksizm epizodundan yaklaşık 4 ila 8 dakika önce sempatik-kardiak tonusta bir artışın izlendiği, bu sempatik tonus artışının mikrouyarılmayı tetiklediği takibinde ise ritmik çiğneme kas aktivitesine eşlik eden diş gıcırdatmanın başladığı görülmektedir. Ayrıca vücutta hipotalamik-hipofiz-adrenal (HPA) aksı ve beyin-bağırsak aksı gibi çeşitli sistemlerle direkt veya indirekt olarak ilişkili olan bu parafonksiyonel aktivitenin etkin bir şekilde tedavi edilebilmesi için konvansiyonel metotların yanı sıra sempatik ve parasempatik sinir sisteminin regülasyonuna yönelik yöntemlerin de tedaviye dahil edilmesi gerekmektedir.