Ο σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει την αποτελεσματικότητα των Διαλειπόντων καθετηριασμών (ΔΚ) ως συμπληρωματική θεραπεία σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε Μεγεθυντική Κυστεοπλαστική (ΜΚ). Συνολικά 43 ασθενείς περιελήφθησαν στη μελέτη, 23 Θήλεις. και 20 Άρρενες με μέσο όρο ηλικίας 25.5 έτη. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ΜΚ με τμήμα ειλεού κι έπασχαν από Νευρογενή κύστη λόγω κάκωσης σπονδυλικής στήλης–12 ασθενείς, Σκλήρυνση κατά πλάκας- 9, Μηνιγγολήλη-10. Επίσης 4 έπασχαν από το σύνδρομο Hinman και 3 από ιδιοπαθή υπερδραστηριότητα του εξωστήρα. Τέλος 5 ασθενείς εμφάνιζαν μετακτινική κυστίτιδα. Αμέσως μετά το χειρουργείο τυχαιοποιούνταν ο κάθε ασθενής σε δύο ομάδες Α και Β, όπου στην μεν πρώτη εφάρμοζε συστηματικά ΔΚ ενώ στην δεύτερη όχι. Ο συνολικός χρόνος παρακολούθησης ήταν 4 έτη. Σε 6 βασικές επισκέψεις συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν στατιστικά οι εξής παράμετροι παρακολούθησης: Α- Εμπύρετες Ουρολοιμώξεις, Β- Λιθίαση , C- Αιματουρία, D- Κατακράτηση ούρων, E- Μεταβολές εργαστηριακών παραμέτρων, F- Χειρουργικές επεμβάσεις, G- Ουροδυναμικές μεταβολές, H- Αποτελέσματα ερωτηματολογίου ποιότητας ζωής των ασθενών. Από τη στατιστική ανάλυση φαίνεται σαφής υπεροχή της Α ομάδας σε σύγκριση με τη Β. Σημαντικά στατιστικές διαφορές εμφανίστηκαν σχεδόν σε όλες τις παραμέτρους αλλά όχι και σε όλες τις επισκέψεις. Συμπερασματικά η χρήση 3-5 ΔΚ σε συνδυασμό με ενδοκυστικές πλύσεις σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ΜΚ περιορίζει σε μεγάλο ποσοστό τις επιπλοκές βελτιώνοντας την ποιότητας ζωής τους.