Neuropsychology, the Patient's Experience, and the Political Forces Within Our Field

Abstract

This article emphasizes the importance of both scientific and phenomenological approaches to the practice of clinical neuropsychology. Paying attention to patients experiences while they receive neuropsychological services is stressed because this aspect is often neglected in the training of clinical neuropsychologists. Finally, the reality of "hostile" forces within the politics of neuropsychology is considered briefly. Neuropsychologists need to consider three major issues that are important to our field and to the National Academy of Neuropsychology. First, neuropsychology is a scientific enterprise that deserves continued efforts at scholarship and clinically relevant research. The second issue concerns how scientific information is applied to patient care and the need for clinical neuropsychologists to understand both personal suffering and empirical data. The third issue is more delicate. It concerns the political forces in our field and my related personal observations.

Poczucie frustracji i zagubienia w wypowiedziach słownych osób z dysfunkcjami mózgu – mechanizmy neuropsychologiczne. Studia przypadków

“…Analiza wypowiedzi chorego jest bezcennym źródłem poznania źródeł jego frustracji (Cwietkowa 1985;Prigatano 2009), poczucia utraty tożsamości (Myles 2004) i cierpienia (Ulatowska 2014). Najczęściej za ich przyczynę chorzy podają: poczucie mniejszej wydolności poznawczej (szczególnie w zakresie planowania, przypominania bieżących zdarzeń) (Jamora, Young, Ruff 2012), zakłócenia uwagi, zwiększoną podatność na dystraktory, męczliwość i osłabienie elastyczności poznawczej, trudności w myśleniu abstrakcyjnym (Finnanger i in.…”

“…w relacjach społecznych) (Hart, Brockway, Fann, Maiuro, Vaccaro 2015), i wiele innych. Negatywne emocje są komunikowane nawet wówczas, gdy pacjent przejawia cechy nieświadomości (anozognozji) własnych ograniczeń (Prigatano 2009).…”

“…Skargi chorego są bowiem wieloznaczne. Już K. Goldstein (Prigatano 2000) postulował, by część trudności i skarg pacjenta uznać za bezpośrednie skutki patologii mózgowej i element obrazu klinicznego, część natomiast za konsekwencje wtórne -jako efekt świadomości niepowodzeń, w diagnozie zaś uwzględniać oba te mechanizmy (Łuria 1967;Ben-Yishay 2000;Bogousslavsky, Hennerici 2007). Na przykład poczucie lęku w kontaktach werbalnych, zgłaszane przez osoby z afazją, może oznaczać zarówno zaburzenia rozumienia wypowiedzi językowych (różnego stopnia), jak i adynamię czy świadomość ograniczeń językowych (Cwietkowa 1985).…”