2014
DOI: 10.1111/hic3.12135
|View full text |Cite
|
Sign up to set email alerts
|

Noble Identity and Culture. Recent Historiography on the Nobility in the Medieval Low Countries III

Abstract: The medieval Low Countries are not usually associated with nobility and knighthood, but historical research in the past decades has proven that they should be. This series of essays gives a historiographical overview of the recent literature on the nobility in the medieval Low Countries and links it with major international debates on the subject. This part, the third of the three sections into which this survey is organised, discusses the fast‐growing and rich multi‐disciplinary literature on noble identity a… Show more

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...

Citation Types

0
0
0
1

Year Published

2020
2020
2023
2023

Publication Types

Select...
2
1

Relationship

0
3

Authors

Journals

citations
Cited by 3 publications
(1 citation statement)
references
References 37 publications
0
0
0
1
Order By: Relevance
“…De adel werd geacht een levensstijl tentoon te spreiden die overeenkwam met die adellijke status; op deze manier werd bijvoorbeeld eerverlies voorkomen. 13 Hoewel een bepaalde luxe, consumptieve levensstijl, met rijke kleding, activiteiten als de jacht of het toernooi en overdadige feesten en banketten met specifieke ingrediënten -bijvoorbeeld reigers en zwanen -niet uitsluitend bepaalden of iemand gezien werd als edelman, hielp het wel om die adellijke status te propageren en bestendigen, stelden Buylaert, De Clercq en Dumolyn in een onderzoek naar de structurering van de adel in Vlaanderen tussen 1300 en 1600. 14 Zij stelden dat het behoren tot de adel eerst en vooral gefundeerd was op bezit van en rechten binnen een heerlijkheid, vaak met een kasteel als kern, en dat de elementen die deel uitmaakten van het zogenaamde vivre noblement (edel leven, leven op adellijke wijze) slechts die status propageerden.…”
unclassified
“…De adel werd geacht een levensstijl tentoon te spreiden die overeenkwam met die adellijke status; op deze manier werd bijvoorbeeld eerverlies voorkomen. 13 Hoewel een bepaalde luxe, consumptieve levensstijl, met rijke kleding, activiteiten als de jacht of het toernooi en overdadige feesten en banketten met specifieke ingrediënten -bijvoorbeeld reigers en zwanen -niet uitsluitend bepaalden of iemand gezien werd als edelman, hielp het wel om die adellijke status te propageren en bestendigen, stelden Buylaert, De Clercq en Dumolyn in een onderzoek naar de structurering van de adel in Vlaanderen tussen 1300 en 1600. 14 Zij stelden dat het behoren tot de adel eerst en vooral gefundeerd was op bezit van en rechten binnen een heerlijkheid, vaak met een kasteel als kern, en dat de elementen die deel uitmaakten van het zogenaamde vivre noblement (edel leven, leven op adellijke wijze) slechts die status propageerden.…”
unclassified