Celem głównym opracowania było przedstawienie konieczności doskonalenia systemu i reform handlu międzynarodowego. Celami szczegółowymi natomiast było ukazanie możliwości powstania nowego modelu funkcjonowania WTO, ograniczania neoprotekcjonizmu rolnego UE, konieczności zmian systemu płatności bezpośrednich wynikających ze zobowiązań Wspólnej Polityki Rolnej UE wobec WTO, zagadnień bezpieczeństwa żywnościowego, doskonalenia łańcucha dostaw żywności oraz wzrostu znaczenia porozumień bilateralnych i rozwiązań normatywnych, wzrostu roli i znaczenia grupy G-20 jako ważnej i wpływowej instytucji globalnej, a także konieczności zwiększania integralności i przejrzystości instrumentów pochodnych na rynkach towarowych. Podłożem niepowodzeń Rundy Doha WTO, było zdecydowane stanowisko krajów rozwijających się dotyczące zmniejszenia subsydiowania rolnictwa przez państwa wysoko rozwinięte oraz różnice zdań między USA i UE w kwestii poziomu ograniczenia subsydiów rolnych. W perspektywie funkcjonowania WTO istotna jest potrzeba osłabienia neoprotekcjonizmu rolnego Unii Europejskiej i dalsze dostosowywanie mechanizmów tej polityki do nowych uwarunkowań rozwoju gospodarki światowej i reguł WTO. Szczególnym wyzwaniem jest również zapewnienie globalnego bezpieczeństwa żywności. UE powinna przyczynić się do poprawy funkcjonowania rynku żywności na poziomie światowym, regionalnym i globalnym, zapewniając także większą przejrzystość rynkową. We współczesnym wielobiegunowym świecie, coraz większego znaczenia nabierają porozumienia i więzi regionalne, a po fiasku Rundy Doha także bilateralne. Ponadto, co jest istotne z punktu widzenia teoretycznego, szczególnie w przypadku państw rozwijających się, osłabieniu ulegają uzasadnienia względów praktycznych, a zwiększa się znaczenie rozwiązań normatywnych. W przyszłości, w wyniku niezbędnych reform, WTO powinna nadal stymulować liberalizację handlu międzynarodowego, a także, bardziej niż dotychczas, wspierać rozwój państw rozwijających się, głównie poprzez aid fo r trade. W kwestiach finansowych i handlu międzynarodowego wyraźnie wzrosła rola i znaczenie grupy G-20. Zarówno WTO, jak i grupa G-20 powinny wspólnie podejmować i koordynować wysiłki na rzecz zasad promujących otwarty handel międzynarodowy, rozszerzający dostęp do rynku światowego państw rozwijających się. Poprzez wspieranie otwartych zasad handlowych w systemie globalnym wzmacniać się będzie równocześnie legitymizacja funkcjonowania grupy G-20.