Amaç: Bu çalışmanın amacı, hastanede yatarak tedavi gören çocukların bakım vericilerine verilen taburculuk eğitimlerinin incelenmesidir. Yöntem: Araştırma, Ankara merkezinde hizmet veren bir çocuk hastanesinde, Mayıs 2017-Mayıs 2018 tarihleri arasında tanımlayıcı ve kesitsel tipte yapılmıştır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan veri toplama formu kullanılarak araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 1000 bakım vericiden toplanmıştır. Sonuçların özetlenmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, minimum ve maksimum tanımlayıcı istatistikleri kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan bakım vericilerin %87,3’ü kadın ve %81,6’sı annedir. Çalışmaya katılan bakım vericilerin %77,4’ünün taburculuk eğitimi aldığı, %76,7’sinin bu taburculuk eğitimi sözlü olarak aldığı ve %57,2’sinin doktordan, %39,5’inin hemşireden aldığı tespit edilmiştir. Taburculuk eğitiminde en çok %68,3 hastalık hakkında bilgiler, en az ise %17,7 bakım ekipmanları ve tıbbi cihazların kullanımı konuları yer almaktadır. Bakım vericilerin %90,4’ünün sorularına anlayabilecekleri şekilde cevaplar verildiği ve %89,2’sine taburculuk eğitimi sırasında çocuğun şikâyetleri veya tedavileriyle ilgili soru sorma fırsatı sunulduğu tespit edilmiştir. İlaç kullanımına ilişkin ise bakım vericilerin, %81,9’u ilaçların etki ve yan etkileri, %78,7’si ilaçları saklama koşulları ve %77,6’sı ilaçların miktarını hesaplayabilmesi hakkında uygulamalı olarak eğitim aldığı saptanmıştır. Yine bakım vericilerin %84,8’i ilaçların uygulama yolları ve %83,6’sı ilaçların ne kadar zaman kullanılması gerektiği konusunda bilgi aldığı belirlenmiştir. Sonuç: Çalışmada bakım vericilerin büyük çoğunluğunun taburculuk eğitimi aldığı ve rahatlıkla soru sorabildikleri belirlenmiştir. Fakat bu eğitimlerin çoğunun sözlü olarak yapıldığı saptanmıştır. Bu nedenle taburculuk eğitiminin sözlü eğitimler yerine yazılı eğitim materyalleri ile desteklenmesi ve hemşirelerin taburculuk eğitimi sürecinde etkin rol almaları, planlı taburculuk eğitimi ve materyallerinin hazırlanmasına ilişkin hizmet içi eğitimler düzenlenmeli ve bunların hastane politikaları ile desteklenmesi önerilebilir.