Nutritional support of the multiple trauma patient

Abstract

This report presents a brief review of currently relevant aspects of the parenteral nutritional support of the multiple trauma patient in intensive care. The decisive factors governing selection and application of an individually devised program of parenteral nutrition are the multiple trauma patient's energy turnover and nitrogen losses on the one hand, and the tolerance limits and viability of the traumatized organism on the other. It is possible nowadays to provide situation‐adapted nutritional support corresponding to the individual requirements of a seriously injured patient. However, further detailed studies are still necessary to come up with more definite answers to questions regarding requirement levels, turnover, and tolerance of the substrates applied in critical metabolic situations. This aside, adequate nutritional therapy at present represents without a doubt an integral feature of any long‐term post‐trauma therapeutic program.

Safety of Enteral Feeding in Patients With Open Abdomen, Upper Gastrointestinal Bleed, and Perforation Peritonitis

“…However, the provision of EN should not be avoided because postsurgical patients have an accentuated hypermetabolic response. Inadequate nourishment increases the risk for complications of protein‐calorie malnutrition such as poor wound healing, infections, and multisystem organ dysfunction, thus highlighting the importance of feeding 13 , 14 …”

Η Επίδραση Της Ολικής Παρεντερικής Διατροφής Στις Ανοσοσφαιρίνες Του Πλάσματος Χειρουργικών Ασθενών

“…Η υπερβολική χρήση πρωτεϊνών, που σε υψηλά επίπεδα μεταβολικής αντίστασης δεν είναι αναστρέψιμη παρά τη χορήγηση υποστήριξης θρέψης, οδηγεί τον ασθενή σε απώ λεια βάρους, απώλεια αζώτου από τα ούρα, αρνητικό ισοζύγιο αζώ του, προδιάθεση για λοίμωξη, μείωση της ικανότητας επούλωσης τραυ μάτων και τελικά ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων και θάνατο. (57,58,63,95).…”

“…Ενδογενή και εξωγενή ερεθίσματα, όπως διαταραχή της ωσμωτικότητας του πλάσματος, ο πόνος, η υποβολαιμία, η υποξία, η υποθερμία κ.λ.π. (95).…”

“…Στην καθημερινή πράξη χρησιμοποιούνται κυρίως διαλύματα γλυκόζης (Dextrose 5%, 10% 35% και 50%). Τελευταία πολλοί συμφωνούν ότι τα καλύτερα αποτελέσματα παρατηρούνται με το συνδυασμό γλυκόζης, φρουκτόζης και ξυλιτόλης (54,90,95).…”

“…Τέλος στους σηπτικούς αρρώστους η χορήγηση αμινοξέων διακλαδι σμένης αλύσου φαίνεται να βοηθά περισσότερο στην αναστολή του καταβολισμού διότι βελτιώνουν την ηπατπκή πρωτεϊνική σύνθεση. (95,102) Συμπερασματικά θα μπορούσε να τονισθεί ότι η ανακάλυψη και εφαρμογή της Ο.Π.Δ. αποτέλεσε, και τεκμηριώνεται συνεχώς, ένα πο λύτιμο όπλο στην ιατρική φαρέτρα, ιδίως στην αντιμετώπιση χειρουρ γικών ασθενών.…”