Wprowadzenie i cel pracy. Achalazja jest chorobą przewlekłą, w której dochodzi do upośledzenia funkcji relaksacyjnej mięśnia gładkokomórkowego, tworzącego dolny zwieracz przełyku, oraz zaburzeń perystaltyki przełyku, co prowadzi do zalegania treści pokarmowej powyżej dolnego zwieracza przełyku. Choroba występuje u pacjentów obu płci i może ujawnić się w każdym wieku. Praca ma na celu omówienie aktualnej wiedzy dotyczącej achalazji. Metody przeglądu. Do przeglądu piśmiennictwa użyto bazy PubMed oraz Google Scholar. Wyszukiwano frazy w języku angielskim: "achalasia", "achalasia treatment", "esophageal achalasia", "pseudo-achalasia". Opis stanu wiedzy. Etiologia achalazji jest złożona i obejmuje podłoże autoimmunologiczne, genetyczne, jak również infekcyjne. Najczęstszymi objawami achalazji są: regurgitacje, ból w klatce piersiowej, zgaga i przewlekły kaszel. Rozpoznanie zwykle stawiane jest po wielu latach od wystąpienia pierwszych objawów. Gruczolakorak wpustu może dawać objawy identyczne jak w przypadku achalazji (tzw. pseudoachalazja), dlatego ważne jest przeprowadzenie pełnej diagnostyki różnicowej. Leczenie achalazji jest objawowe i ma na celu ułatwienie pasażu treści pokarmowej przez przełyk oraz wpust, a co za tym idzie -poprawę jakość życia pacjenta. Wybór metody leczenia zależy od dostępności metody w danym ośrodku, doświadczenia lekarza, wyniku badania manometrycznego, stanu i preferencji pacjenta. Należy pamiętać, że pacjenci z achalazją są obarczeni zwiększonym ryzykiem rozwoju raka przełyku. Podsumowanie. Wczesne rozpoznanie achalazji pozwala wdrożyć odpowiednie leczenie poprawiające komfort życia oraz zmniejszające ryzyko niebezpiecznych powikłań. Etiologia achalazji nie jest do końca poznana i wymaga dalszych badań.