Ochrona życia w prawie kanonicznym i polskim

Abstract

Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 r. ochrona i obrona życia człowieka wraz z poczęciem została uregulowana w przepisach obejmujących przestępstwa przeciwko życiu i wolności człowieka. Ponadto, Kościół katolicki w Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz dokumentach kościelnych wyraża jednoznaczne stanowisko ochrony i obrony życia człowieka. W prawie polskim zgodnie z art. 38 Konstytucji RP z 1997 r. Rzeczpospolita Polska zapewnia prawną ochronę życia każdemu człowiekowi. Określenia dolnej granicy temporalnej życia człowieka ustawodawca dokonał w ustawie o Rzeczniku Praw Dziecka z 2000 r. Zgodnie z jej treścią: „w rozumieniu ustawy dzieckiem jest każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletniości”, a Rzecznik Praw Dziecka działa na rzecz ochrony praw dziecka, w szczególności prawa do życia i jego ochrony. Ponadto, w prawie polskim ustawodawca w ustawie o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z 1993 r. określił sytuacje, w których może być legalnie dokonany zabieg aborcji.

Konsekwencje zabójstwa dokonanego przez duchownego w świetle ksiąg pokutnych

“…Sankcje te mogą być orzeczone na stałe, na czas określony lub nieokreślony, oprócz innych ustanowionych ustawą. Na duchownego więc, który dokonał przestępstwa przeciw życiu lub wolności człowieka, mogą być nałożone następujące sankcje z punktu widzenia prawa kanonicznego: zakaz lub nakaz przebywania w określonym miejscu lub terytorium; pozbawienie, zakaz korzystania lub zakaz korzystania w określonym miejscu lub poza określonym miejscem z władzy, urzędu, zadania, prawa, przywileju, uprawnienia, łaski, tytułu, odznaczenia, nawet czysto honorowego; karne przeniesienie na inny urząd oraz wydalenie ze stanu duchownego 34 .…”