“Oe moe ’k da zeggen?”

Abstract

Since the 1950s and especially since the early 1990s, tussentaal is a “hot item” amongstFlemish linguists. Nevertheless, its descriptions and explanations are still rather thin onthe ground. Existing data on non- or sub-standard spoken Dutch in Flanders are too scarcefor linguists to answer important questions about tussentaal's conceptualization and variation.This paperis a modest attempt to broaden the existing data set through analyzingthe informal speech of seven children in the youth movement. This survey pointed outthat for these children, tussentaal is normative in informal situations, but that even if thechildren know other varieties of Dutch, they hardly ever switch neatly from one toanother. This suggests that they do not conceptualize tussentaal as a separate variety ofDutch, but as a set of variants that can be used separately depending on the expression ofcertain meanings and relevant pragmatic values.

Noemen voor 'noemen' en 'heten' (Frans nommer/se nommer): Een polycausaal verhaal over opkomst en verspreiding van een 'niet-algemeen Belgisch-Nederlands' woordgebruik

“…;Impe-Speelman 2008;Moernaut 2012;Lybaert 2012 (met uitgebreide lit. ); Van Lancker 2013;vgl. ook Hinskens 2004. betekenisopgave, en wel als synoniem dus voor het onovergankelijke heten in de (aldaar opgenomen) beide subbetekenissen 'genoemd worden, genoemde naam dragen' (bijv.…”