Gelişen teknoloji ve yenilikler ile birlikte dünya nüfusunun artması sonucu gereksinimler de artmakta bu nedenle daha fazla üretim yapmak gerekmektedir. Üretimin arttırılması ve ürünlerin kullanılması esnasında enerji gerekmektedir ve hayatın her noktasında ihtiyaç duyulan bu enerji kıt bir kaynaktır. Enerji verimliliği politikalarının etkinliği sürdürülebilir kalkınma için önem arz etmektedir. Çünkü enerji kaynaklarındaki dışa bağımlılığının azaltılmasına katkı sağlamaktadır. Enerjinin eskisine nazaran verimli kullanımı enerji tasarrufunu ortaya çıkararak literatürde Rebound Etkisi olarak adlandırılmaktadır. Bu çalışma G-20 ülkelerinin 1980-2015 yıllık verilerinden faydalanarak enerji kullanımı–enerji verimliliği ilişkisini Jevons Paradoksu çerçevesinde incelemiştir. Çalışmanın bağımlı değişkeni enerji kullanımı, bağımsız değişkenleri ise şehir nüfusu, kişi başı GSYH, ticari açıklık, enerji ithalatı, enerji yoğunluğu ve enerji tüketiminden oluşmaktadır. Çalışmada panel veri analizi kullanılmıştır. Uzun dönem tahmincisi analiz sonuçlarına göre; kişi başı GSYH meydana gelen % 1 bir birimlik artış enerji kullanımını % 0.13 azaltmakta, enerji ithalatındaki % 1 bir birimlik artış ise enerji kullanımını yüzde 0.21 birim artırmakta, enerji yoğunluğundaki % 1 bir birimlik artış ise enerji kullanımını yüzde 0.012 oranında azaltmakta ve şehir nüfusundaki % 1 bir birimlik artış ise enerji kullanımını yüzde 0.81 birim azaltmaktadır sonuçlarına ulaşılmıştır. Elde edilen analiz bilgileri sonucu jevons paradoksu desteklenmemektedir.