“…Davis (1985), TAM modelini ve işleyişini detaylı bir biçimde ele almıştır. TAM ile ilgili meta analiz çalışmalarında (Chuttur, 2009;King ve He, 2006) modelin geçerli ve sağlam bir model olduğu, LMS kullanımı (Fathema, Shannon ve Ross, 2015;Schoonenboom, 2014), e-öğrenme (Chang, Hajiyev ve Su, 2017;Masrom, 2007;Persico, Manca ve Pozzi, 2014;Tarhini ve diğerleri, 2015), mobil teknoloji (Lu, Yao ve Yu, 2005), e-posta (Davis, 1989), yazılım uygulamaları (Samancıoğlu, Bağlıbel, Keser Özmantar ve Çetin;2015), sosyal ağ (Arı, Yılmaz ve Bekteş, 2016), eğitsel yenilikler (Usluel ve Mazman, 2010), e-portfolyo (Cheng, Chen ve Yen, 2015), giyilebilir teknolojiler (Bützler ve Schlick, 2016; Hong, Lin ve Hsieh, 2017; Kwee-Meier), bilişim teknolojileri (Bülbül ve Çuhadar, 2012;Davis, 1989;Teo, 2011) gibi birçok alana yönelik kullanıcı kabulünü anlamada çok iyi bir araç olduğunu kanıtlamıştır. TAM'ın temel amacı teknolojinin benimsenmesine yönelik kullanıcı niyetini açıklamanın yanında (Chang, Hajiyev ve Su, 2017), yenilikçi ve/veya bilgi teknolojisini ürünlerinin kabulünü hangi faktörlerin etkilediğine yönelik bir varsayım ortaya çıkarmaktır (Shih, Lu, Liu ve Wu, 2017 (Davis, 1989).…”