“…The first successful application of a degradable synthetic calcium salt for the repair of bone defects was reported more than 100 years ago. [27] During the following decades research mainly focused on calcium sulphates ('plaster of Paris'), [28,29] which appeared to be the most promising inorganic material for the repair of skeletal defects at that time. Early in vivo experiments using various calcium phosphate phases, on the other hand, were less successful.…”
Section: Synthetic Bone Graft Substitutesmentioning
Bone is a complex natural material with outstanding mechanical properties and remarkable self-healing capabilities. The mechanical strength is achieved by a complex structure of a mineral part comprising apatitic calcium phosphate crystals embedded in an organic matrix. Bone also contains several types of cells constantly replacing mature bone with new bone. These cells are able to seal fractures and fill gaps with new bone in case of structural damage. However, if a defect exceeds a critical size, surgery is necessary to fill the void with a spacer in order to prevent soft tissue from growing into the defect and delaying the healing process. The spacers, also known as bone grafts, can either be made of fresh bone from the patient, of processed bone from donor organisms, or of synthetic materials chemically similar to the mineral part of bone. Synthetic bone void fillers are also known as bone graft substitutes. This review aims at explaining the biological and chemical background that lead to the development of synthetic bone graft substitutes and gives an overview of the current state of development. It also highlights the multidisciplinary nature of biomaterials research, which combines cell biology and medicine with chemistry, mineralogy, crystallography, and mechanical engineering.
“…The first successful application of a degradable synthetic calcium salt for the repair of bone defects was reported more than 100 years ago. [27] During the following decades research mainly focused on calcium sulphates ('plaster of Paris'), [28,29] which appeared to be the most promising inorganic material for the repair of skeletal defects at that time. Early in vivo experiments using various calcium phosphate phases, on the other hand, were less successful.…”
Section: Synthetic Bone Graft Substitutesmentioning
Bone is a complex natural material with outstanding mechanical properties and remarkable self-healing capabilities. The mechanical strength is achieved by a complex structure of a mineral part comprising apatitic calcium phosphate crystals embedded in an organic matrix. Bone also contains several types of cells constantly replacing mature bone with new bone. These cells are able to seal fractures and fill gaps with new bone in case of structural damage. However, if a defect exceeds a critical size, surgery is necessary to fill the void with a spacer in order to prevent soft tissue from growing into the defect and delaying the healing process. The spacers, also known as bone grafts, can either be made of fresh bone from the patient, of processed bone from donor organisms, or of synthetic materials chemically similar to the mineral part of bone. Synthetic bone void fillers are also known as bone graft substitutes. This review aims at explaining the biological and chemical background that lead to the development of synthetic bone graft substitutes and gives an overview of the current state of development. It also highlights the multidisciplinary nature of biomaterials research, which combines cell biology and medicine with chemistry, mineralogy, crystallography, and mechanical engineering.
Εις την παρούσαν εργασίαν προσδιωρίσθη ή δεσμευτική ικανότης του ορού ως προς το φυλλικόν οξύ εις το αίμα και τα υγρά της περιτοναϊκής καθάρσεως και του τεχνητού νεφρού. Έμελετήθησαν συνολικώς 75 ασθενείς πάσχοντες εκ τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής ανεπαρκείας, εκ των οποίων 25 υπεβλήθησαν εις περιτονοδιύλισιν και 50 εις αιμοδιύλισιν δια τεχνητού νεφρού. Εις άπαντας τους ανωτέρω ασθενείς εμετρήθη η τιμή του φυλλικού οξέος του ορού, η ολική, η κεκορεσμένη και η ακόρεστος δεσμευτική ικανότης του ορού ως προς το φυλλικόν οξύ εις το αίμα και τα υγρά και το ποσοστόν κορεσμού προ και αμέσως μετά μίαν συνεδρίαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν δι' εκάστην των δύο μεθόδων, ότι υπάρχει απώλεια φυλλικού οξέος και δεσμευτικών ουσιών (Binders) εκ του αίματος προς τα υγρά με αποτέλεσμα την στατιστικώς σημαντικήν πτώσιν όλων των ως άνω παραμέτρων μετά την συνεδρίαν. 'Αντιθέτως δεν ευρέθη στατιστικώς σημαντική διαφορά εις την σύγκρισιν των αποτελεσμάτων μεταξύ των δύο μεθόδων αιματοκαθάρσεως. 'Επιπροσθέτως εδείχθη μεγαλυτέρα διακίνησις (διαφυγή) του κεκορεσμένου κλάσματος, γεγονός το όποιον είναι δυνατόν να αποδοθή είτε εις το μικρότερον μοριακόν βάρος και την μεγαλυτέραν συγγένειαν την οποίαν ενδέχεται να έχη ή κεκορεσμένη δεσμευτική ουσία (Binder), είτε εις αλλαγήν της στερεοχημικής δομής αυτής εις τον χώρον.
“…γ. Ύδροξυλίωσις της φαινυλαλανίνης προς τυροσίνην. δ. Άποκαρβοξυλίωσιζ της βαλίνης 42 . Ώς γνωστόν άπαντα τά προαναφερθέντα αμινοξέα ανήκουν εις τήν κατηγορίαν των βασικών αμινοξέων τών απαραιτήτων δια τον σχηματισμόν τών πρωτεϊνών τών κυττάρων ολοκλήρου τοΰ οργανισμού.…”
Section: ο ρολος του φυλλικου οξεος εις τον μεταβολισμον των κυτταρων αιμοποιησιν και την αναπτυξιν ιστωνunclassified
“…Δια της μεθόδου ταύτης είναι δυνατόν να μελετηθούν οκτώ οροί ανθρώπου είς διπλούν, επί πλέον των τεσσάρων διπλών σημείων τής προτύπου καμπύλης εντός 90 λεπτών. 10,16,42,43,47,55,57,58,63,66,74,87,88,92,93,95).…”