Should constraints on urban expansion be relaxed because of external agglomeration economies? In a system of heterogeneous cities, we demonstrate that second-best land use policy consists of a tax on city creation and a subsidy (tax) on urban development in cities in which the marginal-average productivity gap is above (below) average. However, the implementation of this policy requires coordination at the system level. A tax on city creation does not raise welfare if development taxes are set decentrally by competitive urban developers, nor does correction of these taxes raise welfare if a tax on city creation is unavailable. In the resulting constrained optimal allocation, urban development is subsidized in all cities. The quantitative significance of these findings is explored in an application of our model.
JEL classification: R52, R12, R13 Keywords: agglomeration externalities, growth controls, second-best policy, systems of cities Agglomeratie Externaliteiten en Ruimtelijke Ordening
Abstract in DutchWat betekent het bestaan van externe agglomeratievoordelen voor ruimtelijke-ordeningsbeleid? We verkennen deze vraag in een gestileerd model voor een systeem van heterogene steden. Als instrumenten die direct op de externaliteit aangrijpen ontbreken, dan kan ruimtelijke ordening op twee manieren behulpzaam zijn. Op de eerste plaats is beleid dat het aantal steden beperkt welvaartsverhogend, omdat de steden die overblijven dan groter worden en de agglomeratievoordelen beter benutten. Omgekeerd leidt beleid dat de opzet van nieuwe steden faciliteert, zoals het (voormalige) groeikernenbeleid, tot een verlies aan agglomeratievoordelen elders in het systeem. Op de tweede plaats kan een combinatie van restricties en subsidies op nieuwbouw in bestaande steden ervoor zorgen dat de steden waar het externe agglomeratie-effect het grootst is, ook de meeste mensen binnen halen.