Örgütsel Sessizliğin ve Örgütsel Yalnızlığın Hemşirelerin Ruhsal İyi Olma Durumları Üzerine Etkileri

Abstract

Amaç: Araştırma, örgütsel sessizliğin ve örgütsel yalnızlığın hemşirelerin ruhsal iyi olma durumları üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitse tipte tasarlanan çalışmanın katılımcıları, bir kamu hastanesinde çalışan 240 hemşireden oluşmaktadır. Anket yöntemi ile veriler toplanmıştır. Çalışmada Kişisel Bilgi Formu, “Örgütsel Sessizlik Stres Ölçeği”, “İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği” ve “Depresyon, Anksiyete, Stres Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler, betimleyici analizler, korelasyon analizi ve regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmada, korelasyon analizine göre yalnızlık alt boyutları ile depresyon ve stres arasında ilişki saptanmamıştır. Korumacı sessizlik ile hem depresyon hem de stres arasında ilişki belirlenmiştir. Anksiyete ile yalnızlık alt boyutları arasında anlamlı ilişkiler saptanmazken, anksiyete ile örgütsel sessizliğin alt boyutları arasında anlamlı ilişkiler belirlenmiştir. Regresyon analizine göre hem depresyonu hem de stresi yalnızlığın alt boyutları ile örgütsel sessizliğin korumacı ve kabullenici sessizlik alt boyutlarının anlamlı olarak etkilediği saptanmıştır. Analizine göre anksiyeteyi sosyal arkadaşlık ile örgütsel sessizliğin korumacı ve kabullenici sessizlik alt boyutlarının anlamlı olarak etkilediği saptanmıştır. Sonuç: Hemşirelerin ruhsal iyi olma hallerini destekleyen, işbirliği ve dayanışmayı teşvik eden bir çalışma ortamı, zorluklarla başa çıkmalarına yardımcı olabilecek danışmanlık hizmetleri, görüş ve önerilerinin dinlendiği etkili bir iletişim ortamının yaratılması önemlidir.