Araştırma altıncı sınıf öğrencilerinin matematiğe yönelik tutumlarını etkileyen birtakım faktörlerin doğrudan, dolaylı ve toplam etkilerini belirlemek için tasarlanmıştır. Bu doğrultuda algılanan ebeveyn etkisi, matematik öğrenme yaklaşımları, matematiksel ilişkilendirme öz-yeterlik, temel psikolojik ihtiyaçlar ve matematiğe yönelik tutum arasındaki açıklayıcı ve yordayıcı ilişkiler incelenmiştir. Tarama modelinin benimsendiği araştırmanın çalışma grubunu İzmir şehir merkezinde yer alan bir devlet ortaokulundaki 416 öğrenci oluşturmaktadır. Yaşları 10-12 aralığında değişen öğrencilerin %54,3'ü (n=226) kız, %45,7'si (n=190) erkektir. Araştırmada veri toplama araçları olarak; Algılanan Ebeveyn Etkisi, Matematik Öğrenme Yaklaşımları, Matematiksel İlişkilendirme Öz-Yeterlik, Temel Psikolojik İhtiyaçlar ile Matematiğe Yönelik Tutum ölçekleri kullanılmıştır. Toplanan veriler dışsal ve içsel değişkenler arasındaki doğrudan ve dolaylı nedenselliği yapısal denklemler aracılığı ile ortaya koymak için yapısal eşitlik modellerinden Path (yol) ile analiz edilmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre, matematiğe yönelik tutumu matematiksel ilişkilendirme öz-yeterlik, temel psikolojik ihtiyaçlar ve matematik öğrenme yaklaşımları doğrudan, algılanan ebeveyn etkisi de dolaylı olarak etkilemektedir. Matematiğe yönelik tutumu doğrudan etkileyen değişkenler toplam varyansın %76'sını açıklamaktadır. Matematiğe yönelik tutuma (R 2 =0,76; f 2 =1,36) ait yapısal eşitliklerin etki değerleri ise geniş düzeydedir. Öğrencilerde matematiğe yönelik olumlu tutum geliştirmede; matematiksel ilişkilendirme öz-yeterlik düzeylerinin artırılması, temel psikolojik ihtiyaçlarının giderilmesi, uygun öğrenme yaklaşımlarının benimsenmesi ve olumlu ebeveyn etkisinin oluşturulması öneri olarak sunulmuştur.