Our Surgical Management Strategy for Cardiac Injury

Abstract

patients diagnosed with cardiac injury were retrospectively evaluated. Patients were evaluated according to the demographics, mean time from admission to surgery, concurrent interventions, type and localization of cardiac injury, and preoperative mean arterial blood pressure. Results:Eight patients who suffered from cardiac arrest underwent emergency surgery by thoracotomy. On admission to emergency service (ES), 22 patients were in shock. In ES, because the hemodynamic situation of six patients worsened despite fluid therapy, they underwent surgery without performing additional tests or imaging. The localization of the injuries were the right ventricle in 19 patients, left ventricle in 15 patients, right atrium in 2 patients, and both the right and left ventricles in 1 patient. In 34 patients, the primary suturing technique was sufficient for repair but two patients were operated on using cardiopulmonary bypass. The mean time from admission to surgery was 3.16 ± 2.37 h. The mean duration of intensive care unit stay was 2.37 ± 2.1 days. On an average, 5.16 ± 4.21 units of packed erythrocyte suspension were transfused. The mortality rate was 37.83% (n= 14). Conclusion:Improvements in emergency interventions, transportation, and availability of echocardiography in the emergency departments have to be more appropriate and efficient for better outcome in the new series. Bulgular: Sekiz hasta acil serviste kardiyopulmoner resüsitasyon eşliğinde acil torakotomi ile ameliyata alın-dı. Yirmi iki hastada şok tablosu mevcuttu. Altı hasta sıvı tedavisine rağmen tabloda kötüleşme olması dolayı-sıyla ek tetkik beklenmeden operasyona alındı. Diğer hastalarda ise ekokardiyografi ve bilgisayarlı tomografi sonucunda kardiyak yaralanma olduğu saptanarak operasyona alındı. On dokuz hastada yaralanma sağ ventrikülde, 15 hastada sol ventrikülde, 1 hastada sağ ve sol ventrikülde, 2 hastada ise sağ atriyumdaydı. Otuz dört hastada yaralanmalar primer olarak süturasyon ile onarıldı. Bir hastada mitral kapak replasmanı, 2 hastada ise onarım kardiyopulmoner baypas altında yapıldı. Bir hastada sol internal mammarian arter yaralanması, 2 hastada femoral arter yaralanması ve 1 hastada ise vena kava inferior yaralanması vardı. Beş hastada mide ve ince bağırsak yaralanmaları olduğu için genel cerrahi ile operasyona devam edildi. Hastaların ortalama ameliyata alınma süresi 3.16 ± 2.37 saat olarak bulundu. Ortalama yoğun bakım ünitesinde yatış 2.37 ± 2.1 gün olarak hesaplandı. Hastalarda ortalama olarak 5.6 ± 4.21 ünite eritrosit süspansiyonu kullanıldı. Hastane mortalitesi 14 hasta ile %37.83 idi. Sonuç:Hastane öncesi acil müdahale ve transport imkanlarının gelişmesi, ekokardiyografinin acil servislerde ulaşılabilirliğinin artmasıyla kalp yaralanmalarının daha yüz güldürücü sonuçlarla yeni serilerde karşımıza çıkacağını umut ediyoruz.