Ovarian Physiology

Body Weight, Ovarian Enlargement and Urinary Steroids

“…Obesity is a frequent but not invariable accompaniment of the polycystic changes in ovaries observed in the Stein-Leventhal syndrome (Brooks and Prunty, 1960;Prunty, 1966;Richardson, 1966). The data herein presented indicate that the patterns of urinary steroids are essentially the same in Stein-Leventhal syndrome whether or not obesity is present and that the usual effects of obesity upon urinary steroid excretion are not superimposed upon the changes present in females with polycystic ovaries.…”

Μελετη Της Ορμονογενεσεως Υπο Της Ωοθηκης Μετα Την Εμμηνοπαυσιν

“…Θα ήδυνάμεθα να διαιρέσωμεν τήν λειτουργίαν τής φοθήκης εις δύο σκέλη, τήν όρμονοπαραγωγον και τήν φοπαραγωγόν 29 • 31 . Ή όρμονοπαραγωγος λειτουργία διαρκεί καθ' ολην τήν διάρκειαν τής εξε λίξεως τής φοθήκης, ένω ή φοπαραγωγός περιορίζεται μόνον είς τό αναπαραγωγικό ν στάδιον.…”

Συμβολη Στη Μελετη Των Ωοθηκικων Ογκων Με Ορμονοπαραγωγο Στρωμα

“…Στην εξέλιξη κάθε ώοθυλακίου, μέχρι τήν τελική του ωρίμανση διακρίνονται 4 στάδια Τό πρώτο στάδιο (αρχέγονο ώοθυλάκιο), χαρακτηρίζεται άπό αύξηση τοϋ μεγέθους καί ωρίμανση τοϋ ωοκυττάρου ' Η αύξηση τοϋ μεγέθους οφείλεται σέ αύξηση τοϋ κυτταροπλάσματος τοϋ ωοκυττάρου άπό 30 μ μέχρι 100-200 μ Ταυτόχρονα τό ωοκύτταρο εισέρχεται στή πρόφαση τής πρώτης μειωτικής διαιρέσεως, ή όποια θά ολοκληρωθεί αμέσως πριν τήν ώοθυλακιορρηξία (Pinkerton καί συν, 1961) Τό αρχέγονο αυτό ώοθυλά κιο περιβάλλεται άπό μία στιβάδα άποπλατυσμένων κυττάρων Κατά τό δεύτερο στάδιο (πρωτογενές ώοθυλάκιο) τά άποπλατυομένα επιθηλιακά κύτταρα, πού περιβάλλουν τό ώοθυλάκιο πολλαπλα σιάζονται διά μιτωτικών διαιρέσεων, μετατρέπονται σέ κυβικά και σχη ματίζουν τήν κοκκιώδη στιβάδα Μεταξύ κοκκιώδους στιβάδος και ωα ρίου σχηματίζεται και συγκεντρώνεται μία ουσία, πού δίνει θετική τήν αντίδραση PAS καί αποτελεί τή διαφανή ζώνη (Richardson, 1966) Τό τρίτο στάδιο (δευτερογενές ώοθυλάκιο) χαρακτηρίζεται από τό σχηματισμό του ύγροΰ του ώοθυλακίου. Μεταξύ των κυττάρων της κοκ κιώδους στιβάδος, πού έχει ήδη πάχος 3 ή περισσότερων κυττάρων, δημιουργούνται σχισμοειδεΐς χώροι πού περιέχουν λευκωματοϋχο υγρό πλούσιο σέ οιστρογόνα (Shivers καί συν , 1964 (Corner, 1938, Novak, 1979.…”

“…Ιδιαίτερα, έχουν περιγραφεί κύτταρα που βρίσκονται στή κοκκιώδη στιβάδα τοϋ ώοθυλακίου, κυρίως μετά τήν ώοθυλακιορρηξία Τά κύτταρα αυτά ώνομάστηκαν κύτταρα «Κ» άπό τή λέξη «Κετοστεροειδή», γιατί περιέχουν στερινοειδείς ουσίες (Richardson, 1966) Τά κύτταρα αυτά θεωρούνται σήμερα σάν κύτταρα θήκης, που διει σδύουν μεταξύ τών κυττάρων της κοκκιώδους στιβάδος, ή δέ λειτουργι κή τους σημασία είναι άγνωστη (Hertig καί συν , 1951, Richardson, 1966) Ατρητικά ώοθυλάκια Ή ατρησία τοΰ ώοθυ λακίου μπορεί νά συμβεί σέ όλα τά στάδια της εξελίξεως του Κατά τήν παιδική ηλικία, ατρησία παρατηρείται -ακόμη καί σέ πρωτογενή ώοθυλάκια Κατά τήν ώριμη γενετικώς ηλικία ή ατρησία παρατηρείται συνή θως σέ ώοθυλάκια πού βρίσκονται σέ προχωρημένα στάδια αναπτύξεως (McKay καί συν., 1953, Novak, 1979) Διακρίνονται δύο φάσεις ατρησίας τοΰ ώοθυλακίου ' Η κυστική φάση καί ή φάση ούλοποιήσεως (Novak, 1979) Κατά τήν κυστική φάση παρα τηρείται κυστική εκφύλιση τοΰ ωαρίου Τά κύτταρα τής κοκκιώδους στιβάδος διογκώνονται καί πέφτουν στή κοιλότητα τοϋ ώοθυλακίου Κατά τή φάση ούλοποιήσεως, παρατηρείται ανάπτυξη ουλώδους Ίστοϋ, πού πε ριβάλλεται άπό ύαλινοποιημένο συνδετικό ιστό Τελικά σχηματίζεται τό ινώδες σωμάτιο (Novak, 1979) Savard, 1968, Sawin, 1969, Guraya, 1973, Mahajan καί Samuels, 1974 Παρόμοια κύτταρα (EASC) βρίσκονται καί στή μυελώδη μοίρα της ωοθήκης Ό Marcus (1963) θεώρησε ότι τά κύτταρα αυτά αποτελούν μορφές πού μεταβάλλονται προς κύτταρα όρμονικώς δραστικά. ' Η άποψη αυτή ενισχύθηκε άπό τό Scully (1963) καί Craig (1967), οι όποιοι μέ ίστο χημική μελέτη έδειξαν ότι, ύπό τήν επίδραση της ώχρινοτρόπου ορμόνης, παρουσία οιστρογόνων, τά άτρακτοειδές καί συνδετικόμορφο κύτταρο τοϋ στρώματος μετατρέπεται σέ κύτταρο θήκης, όρμονικώς δραστικό Οι Scully καί Cohen (1964), έδειξαν μέ ίστοχημικές μελέτες, οτι τά κύτταρα τοϋ στρώματος περιέχουν ένζυματικά συστήματα, όμοια προς αυτά τών κυττάρων τής θήκης, μέ τά όποια κατορθώνεται ό σχηματισμός στερινοειδών ουσιών Δέν έγινε δυνατό νά συνδεθεί κάθε είδος κυττάρου προς ώρισμένο στερινοειδές, γιατί οί διάφορες μορφές κυττάρου βρίσκονται σέ δυνα μική σχέση μεταξύ τους κατά τή διάρκεια τοϋ κύκλου (Brambell, 1956, Rice καί Savard, 1966 Πάντως πειραματικές μελέτες έδειξαν, οτι ή παραγωγή στερινοειδών άπό τά κύτταρα του στρώματος βρίσκεται στό ψηλότερο σημείο κατά τήν ωοθυλακιορρηξία (Savard καί συν , 1965), καί έχει οχέση μέ τήν επίδραση τής ώχρινοτρόπου ορμόνης (Armstrong καί OLV , 1968, καί 1969, Davies καί συν, 1968) Ο Fienberg (1969), περιέγραψε τά κύτταρα αυτά βάσει τών μορφο λογικών τους χαρακτήρων, σαν άτρακτοειδή, μεταβατικά ή ενδιάμεσα καί πολυγωνικά καί τόν ε τό γεγονός, ότι παρουσιάζουν έντονη ένζυματική δραστηριότητα Καί τά τρία αυτά είδη κυττάρων μέ ένζυματικές αντι δράσεις αποδείχτηκαν όρμονικώς δραστικά Μέ τή χρώση Sudan III, τά πολυγωνικά ήταν έντονα θετικά, τά ενδιάμεσα ασθενώς θετικά, ένώ τά άτρακτόμορφα έδωσαν αρνητική τή χρώση γιά λιποειδή Ό Reeves (1971) παρατήρησε πέντε μορφές κυττάρων στό στρώμα της ωοθήκης (τύπου Ι ώς V), μελέτησε τά μορφολογικά χαρακτηριστικά και τήν εντόπιση τους και σημείωσε τις μεταβολές τους μέ τήν ηλικία και σέ ώρισμένες παθολογικές κατασ...…”

“…'Εκτός άπό τους γνωστούς όρμονοπαραγωγούς όγκους της ωοθή κης, πού ήδη αναφέρθηκαν, παράδοξη ορμονική δραστηριότητα έχει πα ρατηρηθεί μέ μερικούς κοινούς ωοθηκικούς όγκους, πρωτοπαθείς ή με ταστατικούς, πού γενικά θεωρούνται όρμονικώς αδρανείς Τέτοιοι όγκοι είναι: τό ορώδες κυσταδένωμα (Fox, 1965), τό βλεννώδες κυσταδένωμα (Kellar και συν., 1959, Eddie 1966, 1967, Fathalla, 1968), τό πρωτοπαθές ωοθηκικό καρκίνωμα (Hughesdon, 1958/Wren καί Frampton, 1963), ö όγκος τοϋ Brenner (Farrar καί συν 1960, Ming καί Goldman 1962), τό κυσταδενόϊνωμα (Me Nulty, 1959, Fathalla, 1968), τό μονοδερμικό τεράτωμα μέ Struma Ovarii (Ober, 1960) καί τό μεταστατικό καρκίνωμα της ωοθήκης, ιδιαίτερα τό προερχόμενο άπό τό στομάχι καί τό παχύ έντερο (Tururven, 1955, Scally καί Richardson, 1961, Eddie 1966Eddie , 1967 Διάφοροι ερευνητές υποστηρίζουν, ότι στοιχεία ορμονικής δραστη ριότητος παρατηρούνται πιό συχνά μέ βλεννώδεις όγκους τής ωοθή κης, μέ όγκους τοϋ Brenner καί μέ μεταστατικά καρκινώματα πού προέρ χονται κυρίως άπό τό γαστρεντερικό σύστημα Ό Eddie (1966), βρήκε ενδείξεις ορμονικής δραστηριότητος σέ αναλογία 47% τών όγκων αυτών θά πρέπει νά σημειωθεί, ότι δέν υπάρχει ομοιομορφία στή φύση τής παρατηρούμενης ορμονικής δραστηριότητος Γενικά, όλοι οι προαναφερθέντες όγκοι, χαρακτηρίζονται πιό συχνά άπό οίστρογονική δραστηριότητα, γεγονός πού αποδεικνύεται άπό τήν υπερπλασία του ενδομητρίου (μέ ή όχι μητρορραγία), σέ γυναίκες μετακλιμακτηριακής ηλικίας (Turunen, 1955, Hughesdon, 1958…”