Pancytopenia in a cat with visceral leishmaniasis

Abstract

A 4-year-old, domestic shorthair, female spayed cat was presented for decreased appetite and depression. Severe pancytopenia with erythrocyte autoagglutination was found. The cat was seronegative for feline immunodeficiency and leukemia viruses. Immune-mediated hemolytic anemia was suspected but no response to treatment with a blood transfusion, enrofloxacin, and prednisone was observed. Blood and bone marrow smears obtained 11 days later contained Leishmania amastigotes in the cytoplasm of neutrophils and macrophages, respectively. Serologic and PCR testing of peripheral blood confirmed infection with Leishmania infantum. Despite treatment, the cat worsened clinically and was euthanized. At necropsy, visceral dissemination of the parasite was confirmed. The findings in this case indicate that visceral leishmaniasis should be considered as a differential diagnoses in cats with pancytopenia in areas endemic for Leishmania. In addition, amastigotes may be observed in peripheral blood neutrophils.

Feline leishmaniosis due to Leishmania infantum (syn. L. chagasi)

“…Av και δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά δεδομένα, φαίνεται επίσης ότι οι μολυσμένες γάτες μπορούν με τη σειρά τους να μεταδώσουν το πρωτόζωο στους φλεβοτόμους, επειδή: α) r\L. infantum μπορεί να ανι χνευθεί στο περιφερικό τους αίμα, β) το πρωτόζωο παρασιτεί το δέρμα, τουλάχιστον στα σημεία εκείνα που παρουσιάζουν δερματικές αλλοιώσεις, και γ) η έκθεση μιας φυσικά μολυσμένης γάτας στον Ρ. perni ciosus μόλυνε το 21% των εντόμων που ένυξαν το ζώο (Maroli et al 2007, Tabar et al 2008, Marcos et al 2009, Navarro et al 2010). …”

“…Στην περίπτωση της L. infantum είναι γνωστό ότι η μόνη «πρωτογενής δεξαμενή» είναι ο σκύλος με R 0 , που κυμαίνεται από 1,11-1,21 στη Γαλλία (Keck and Dereure 2003), 5,9-9 στη Βραζιλία (Quinnell et al 1997, Quinnell andCourtenay 2009) et al 1992). Αν και στην περίπτωση της γάτας ο R 0 είναι άγνωστος, οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ότι το ζωικό αυτό είδος αποτελεί μάλλον «δευτερογενή δεξαμενή» και όχι «τυχαίο ξενιστή» του παρασίτου, στηριζόμενοι: α) στη σχετικά μεγάλη συχνότητα μόλυνσης, β) στο γεγονός ότι οι γάτες παρα μένουν μολυσμένες για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν αυτοϊαθοΰν, υποστούν θεραπεία ή πεθάνουν, γ) στην παρουσία του παρασίτου στις δερματικές αλλοιώσεις και στο περιφερικό αίμα των ασθενών ζώων, και δ) στο γεγονός ότι οι φλεβοτόμοι-μεταδότες νήσουν τις γάτες και μπορούν να μολυνθούν από αυτές (Perniisi 2002, Mancianti 2004, Martin-Sänchez et al 2007, Solano-Gallego et al 2007, Tabar et al 2008, Marcos et al 2009, Hatam et al 2010, Navarro et al 2010.…”

“…Μέχρι σήμερα δεν έχει διαπιστωθεί προδιάθεση ως προς την ηλικία (2-14 ετών), το φύλο ή τη φυλή (τα περισσότερα περιστατικά αφορούσαν στην κοινή ευρωπαϊκή φυλή), με τις περισσότερες ασθενείς γάτες να έχουν πρόσβαση σε εξωτερικό περιβάλλον ή να ζουν συνέχεια έξω από το σπίτι (Herväs et al 1999, Herväs et al 2001, Pennisi 2002, Poli et al 2002, Pennisi et al 2004, Grevot et al 2005, Marcos et al 2009, Navarro et al 2010). …”

“…Στα συμπτώματα που δείχνουν ότι έχουν προ σβληθεί τα εσωτερικά όργανα περιλαμβάνονται ο πυρετός, η κατάπτωση, η ανορεξία, η κακή θρεπτική κατάσταση, η αφυδάτωση, η ωχρότητα, η συμφόρηση ή η ικτερική χροιά των ορατών βλεννογόνων, η περι φερική λεμφαδενομεγαλία, η σπληνομεγαλία, η ηπα τομεγαλία, η (ελκώδης) στοματίτιδα, οι έμετοι, η διάρ ροια, η ρινίτιδα, η δύσπνοια, τα συμπτώματα της χρό νιας νεφρικής ανεπάρκειας, οι αποβολές και η αυξη μένη θνησιμότητα των νεογέννητων (Herväs et al 1999, Herväs et al 2001, Perniisi 2002, Poli et al 2002, Perniisi et al 2004, Savani et al 2004, Simöes-Mattos et al 2004, Vita et al 2005, Maroli et al 2007, Marcos et al 2009, Navarro et al 2010. Αυτά, όμως, που θα μπορούσαν να αποδοθούν στη λεϊσμανίωση είναι η περιφερική λεμφαδενομεγαλία, η σπληνομεγαλία, η ηπατομεγαλία και τα συμπτώματα λόγω της νεφρο πάθειας (σπειραματονεφρίτιδα, διάμεση νεφρίτιδα), αφού το παράσιτο και οι συμβατικές ιστολογικές αλλοιώσεις βρέθηκαν στα όργανα αυτά (Herväs et al 1999, Grevot et al 2005, Marcos et al 2009, Hatam et al 2010, Navarro et al 2010.…”

Gastrointestinal Parasites in Domestic Cats

“…Laboratorial changes are irregular and may include pancytopenia (Marcos et al, 2009), hyperleukocytosis (Ozon et al, 1998), and discreet or no biochemical alteration (Souza et al, 2009).…”