“…Geleneksel liderlik tarzları; günümüz belirsiz, karmaşık, değişken örgüt ortamında karşılaşılan sorunlarla başa çıkmada pek uygun görülmemektedir (Eisenhardt, 2000;Lewis, 2000 ). Buna karşılık, örgütsel paradoksla ilgili literatürde paradoksal liderlik tarzını benimseyen araştırmacılar, liderleri karşıtlıkları aynı anda benimsemeye davet etmektedirler (Eisanhardt, 2000;Lavine, 2014;Lewis, 2000;Lewis, Andriopoulos ve Smith, 2014;Smith, Besharow, Wessels ve Chertok, 2012;Smith ve Lewis, 2011;Smith ve Thusman, 2005;Starr, 2001;Zhang ve diğerleri, 2015). Paradoks konusunda örgütsel alanda yapılan çalışmalar, liderlerin, örgütlerde ortaya çıkması neredeyse kaçınılmaz olan ve birbirine karşıt gibi görünen talepleri, yine bu talep çatışmalarının altında yatan nedenleri, kurumsal ve bireysel ihtiyaçların karşılanması ve stratejik gerginlikleri uzun dönemde örgüt adına verimli kılabilmeleri için nasıl yönetmeleri gerektiğine odaklanmaktadır (Barnson, 2014;Lewis ve diğerleri, 2014;Poole ve Van de Ven, 1989;Smith ve diğerleri, 2012;Zhang ve diğerleri, 2015).…”