Partnership with Civil Society and the Legitimacy of EU Policymaking: Exploring Actors’ Normative Arguments in Four Member States

Abstract

Existing research on how the involvement of civil society actors improves EU democratic legitimacy produces controversial results. This is the outcome of a top-down analytical strategy. Scholars regularly gauge partnership practices against different concepts of legitimacy, but rarely ask how actors themselves perceive and construct partnership, let alone how these understandings relate to existing concepts of legitimacy. Utilising a bottom-up sociological perspective, this article examines how actors in four central and eastern EU member states understand the partnership principle for European Structural and Investment Funds and how these understandings relate to different conceptualisations of legitimacy. A reconstruction of actors' normative arguments shows that representatives of three groups (state officials, civil society organisations and social partners) prioritise different legitimacy effects which trigger contestation about the proper formats of partnership. While state officials focus on input legitimacy, civil society organisations insist on throughput and social partners emphasise output legitimacy. Variation across countries and within groups of actors further complicates this picture. This has implications for our understanding of Europeanization and the role of European civil society.

Draagt maatschappelijke betrokkenheid bij aan de legitimiteit van het natuurbeleid? : Inventarisatie van beleidsverwachtingen en review van literatuur

“…Throughput-legitimiteit gaat over de kwaliteit van de besluitvorming, oftewel de kwaliteit van het proces waarmee beleid van input tot output komt (Leistra, 2014;Demidov, 2018;Schmidt, 2013).…”

“…Beleid wordt gezien als legitiem wanneer het proces van beleidsvorming en -implementatie dusdanig goed is georganiseerd dat het leidt tot een goede kwaliteit van besluitvorming (Eshuis and Edwards, 2013). Ruimte voor deliberatie, transparantie, beschikbaarheid van informatie en een goede afweging tussen verschillende belangen (Bekkers et al, 2007;Demidov, 2018;Leistra, 2014;Eshuis and Edwards, 2013;Scharpf, 1997).…”

“…Beleid wordt vanuit deze dimensie gezien als legitiem wanneer het maatschappelijke waarde creëert en bijdraagt aan de oplossing van collectieve problemen (Eshuis and Edwards, 2013). Het vermogen van de overheid om maatschappelijke problemen te adresseren en meerwaarde voor de samenleving te creëren is hier belangrijker dan de betrokkenheid van burgers bij het formuleren van dat beleid (Demidov, 2018). Output-legitimiteit wordt vergroot als het beleid op een effectieve en efficiënte wijze bijdraagt aan de realisatie van publieke doelen en een passende oplossing biedt voor maatschappelijke problemen (Risse and Kleine, 2007;Leistra, 2014;Demidov, 2018;Scharpf, 1997).…”

“…• Duidelijk is wie verantwoordelijk is voor het proces en de uitkomst. (Bekkers et al, 2007;Demidov, 2018;Leistra, 2014;Eshuis and Edwards, 2013;Scharpf, 1997) Ook in onze literatuurreview vonden we diverse suggesties. Zo somt Fernandez (2008) de voorwaarden voor betere processen op, waarbij zowel input, throughput als output aan bod komen:…”

“…Criteria voor politieke legitimiteit, in de vorm van input-, throughput-en output-legitimiteit, blijken essentieel voor maatschappelijke legitimiteit (Scharpf, 1997). Alleen als het participatieproces goed opgezet en uitgevoerd is, kan betrokkenheid leiden tot meer maatschappelijke legitimiteit (Leistra, 2014;Demidov, 2018). Criteria voor goede procesarchitectuur staan in Hoofdstuk 4 verder uitgewerkt.…”