WPROWADZENIE: Zespół Lemierre’a jest rzadkim, potencjalnie śmiertelnym powikłaniem infekcji górnych dróg oddechowych, występującym głównie u młodych, wcześniej zdrowych osób. Definiowany jest jako poanginowa posocznica z towarzyszącą zakrzepicą żyły szyjnej wewnętrznej oraz ropniami w narządach odległych. Jego charakterystyczne objawy to pogorszenie stanu zdrowia w 4-7. dobie leczenia infekcji pierwotnej, nawrót gorączki oraz jednostronny obrzęk i bolesność szyi. CELE PRACY: Analiza opisanych w literaturze w ciągu ostatnich 30 lat przypadków pediatrycznych zespołu Lemierre’a. Przedstawienie własnych doświadczeń i obserwacji klinicznych dzieci leczonych z powodu zespołu Lemierre’a. WNIOSKI: Zespół Lemierre’a jest w większości przypadków powikłaniem ostrego zapalenia gardła i ostrego zapalenia ucha środkowego. Pomimo występowania ciężkich powikłań ze strony narządów odległych oraz rozległych zmian zakrzepowych w naczyniach żylnych, w większości przypadków w populacji pediatrycznej udaje się uzyskać całkowite wyleczenie. Leczenie zespołu Lemierre’a opiera się przede wszystkim na szerokospektralnej antybiotykoterapii, a w niektórych przypadkach również na interwencji chirurgicznej i terapii przeciwzakrzepowej. Aktualnie nie ma jednolitych wytycznych dotyczących stosowania leczenia przeciwzakrzepowego, szczególnie w populacji pediatrycznej.