“…O ile kwestia więzi i jej uwarunkowań we wcześniejszych latach została w pewnym stopniu zweryfikowana badawczo (Buhrmester, Furman, 1990;Buist, Deković, Prinzie, 2013;Campione-Barr, Smetana, 2010;Cruise, O'Reilly, 2014;Dunn, 1988;Faith, Elledge, Newgent, Cavell, 2015;Kitzman, Cohen, Lockwood, 2002;Stocker i in., 2002), tak późniejsze lata były do tej pory dość rzadko obiektem zainteresowania. Większość najnowszych badań dotyczących dorosłego życia rodzeństw odnosi się do sytuacji wyjątkowych, w których jedno z rodzeństwa jest niepełnosprawne fizycznie, intelektualnie bądź cierpi na zaburzenia psychicznie (Burbidge, Minnes, 2014;Burke, Lee, Arnold, Owen, 2017;Cuskelly, 2016;Ewertzon, Cronqvist, Lützén, Andershed, 2012;Hall, Rossetti, 2017;Hallion, Taylor, Roberts, 2018;Horwitz, 1993;Howlin, Moss, Savage, Bolton, Rutter, 2015;O'Neill, Murray, 2016;Rossetti, Hall, 2015;Tomeny, Ellis, Rankin, Barry, 2017). Znacznie mniej jest natomiast badań dotyczących funkcjonowania zdrowych braci i sióstr (Jensen, Whiteman, Rand, Fingerman, 2017;Mikkelson, Myers, Hannawa, 2011;Ngangana, Davis, Burns, McGee, Montgomery, 2016;Walęcka-Matyja, 2015).…”