Persistent Pulmonary Hypertension in Newborns – selected aspects of nursing care in Polish and Australian Neonatal Intensive Care Units

Abstract

Wprowadzenie. Noworodki, u których rozpoznano przetrwałe nadciśnienie płucne (PPHN), są jednymi z "najtrudniejszych" pacjentów Oddziału Intensywnej Terapii Neonatologicznej (OITN). Pomimo ogromnego rozwoju, jaki dokonał się w neonatologii, umieralność wśród noworodków z PPHN jest nadal wysoka, a przebieg procesu leczenia niewydolności oddechowej -dużo bardziej skomplikowany niż dawniej. Zrozumienie istoty choroby oraz znaczenia prawidłowej pielęgnacji istotnie wpływa na proces leczenia. Cel pracy. Celem niniejszej publikacji jest omówienie standardów postępowania pielęgniarskiego wobec noworodków z przetrwałym nadciśnieniem płucnym. Praca przedstawia aspekty opieki nad dzieckiem z PPHN w polskich i australijskich oddziałach neonatologicznych. Skrócony opis stanu wiedzy. Noworodek z zespołem nadciśnienia płucnego wymaga profesjonalizmu i doświadczenia, zarówno zespołu lekarskiego, jak i pielęgniarskiego. Ponadto podkreśla się znaczenie w procesie zdrowienia rozważnej i profesjonalnej opieki pielęgniarskiej. Ocena stanu ogólnego w połączeniu z historią choroby, objawami klinicznymi, poziomem saturacji i gazometrią pomaga właściwie ocenić stan dziecka. Umiejętność rozpoznawania niepokojących objawów ze strony układu oddechowego jest istotna w celu oceny skuteczności prowadzonej wentylacji. Podsumowanie. Zasada minimal handling w opiece nad noworodkiem z PPHN ma znaczenie priorytetowe. Nadgorliwa pielęgnacja nie wpływa na przyśpieszenie procesu zdrowienia noworodka. Bardzo istotne jest utrzymywanie zorganizowanej oraz skoordynowanej opieki. Noworodek z PPHN powinien mieć zapewniony spokój. Ciągłe monitorowanie parametrów życiowych, ciśnienia tętniczego oraz poziomu saturacji zmniejsza potrzebę manipulacji, zapewniając noworodkowi spokój i bezpieczeństwo. Słowa kluczoweprzetrwałe nadciśnienie płucne, wentylacja oscylacyjna, tlenek azotu