Peyronie hastalığı patofizyolojisi

Abstract

Peyronie hastalığı'nın (PH) uzun tarihi boyunca birçok faktör bu hastalığın potansiyel nedeni olarak öne sürülmüştür. Yedinci yüzyılda yaşamış bir Bizans imparatoru olan Heraklius'un epispadik bir meaya ve dorsal kurvatürü olan bir penise sahip olduğu ve yüzüne doğru işeyip, boşaldığı bilinmektedir. Onun bu durumu dönemin insanları tarafından öz yeğeni ile yapmış olduğu ensest evlilik ile ilişkilendirilmiş ve tanrının bir gazabı olarak görülmüştür. [1,2] Theodoric isimli bir araştırmacı 1267 yılında penis ABSTRACT Peyronie's disease (PD) is a progressive localized fibrotic disease of tunica albuginea (TA) in the penis. It is also considered as a wound healing disorder with fibrous and non-elastic scar formation and calcified plaque formation. Clinically, these plaques can cause deformities such as curvature, shortening and contraction of the penis and pain. Although the complete spectrum of etiologic factors for PD is unknown, multiple mechanisms have been proposed including trauma, impaired fibrin clearance, autoimmune and genetic factors. It is thought that delamination of bilaminar TA in the penis with repetitive microtrauma and subsequent inflammatory process may cause the development of the Peyronie plaques. The post-traumatic inflammatory process causes myofibroblast persistence and subsequent abnormal collagen accumulation. Accompanying abnormal fibrin accumulation and irregular form of elastic fibers, characteristic tunical fibrous plaque and scar formation occur and the inflammatory process is completed. Pathogenesis of PD has been tried to be demonstrated in animal models, cell cultures and clinical studies. A better understanding of the etiopathology of this disease is important for the development of treatment strategies.