Wstęp Pierwotna mielofibroza (primary myelofibrosis -PMF) należy, według klasyfikacji WHO do grupy nowotworów mieloproliferacyjnych bez obecności chromosomu Filadelfia i genu BCR-ABL1 (Ph-negative myeloproliferative neoplasms -MPN Ph-) [1, 2]. Główne cechy kliniczne tej choroby to: postępujące włóknienie szpiku, rozwój ognisk metaplazji szpikowej w śledzionie i wątrobie, skutkujący hepatosplenomegalią i pogłębiającą się w miarę trwania choroby cytopenią. W PMF śledziona osiąga największe rozmiary ze wszystkich znanych nowotworów układu krwiotwórczego. Splenomegalia jest przyczyną uczucia pełności i bólów w jamie brzusznej, wzdęć, nadciśnienia wrotnego i cytopenii. Groźnym jej powikłaniem jest zawał śledziony. Poważnym dylematem u chorych ze skrajnie nasiloną splenomegalią jest podjęcie decyzji o splenektomii, która wiąże się z ryzykiem takich powikłań, jak: krwawienia, zakrzepica, zakażenia, nasilenie mieloproliferacji z hiperleukocytozą i nadpłytkowością, a także hepatomegalia. Alternatywnym sposobem postępowania terapeutycznego w przypadku splenomegalii jest radioterapia śledziony, której efekt utrzymuje się jednak dość krótko, a przy tym często dochodzi do rozwoju poważnych cytopenii i powstania zrostów, co może uniemożliwić późniejszą splenektomię ze wskazań życiowych [3].
Ruksolitynib w leczeniu pierwotnej mielofibrozy w fazie akceleracji i z małopłytkowością -opis przypadkuRuxolitinib in therapy of primary myelofibrosis in accelerated phase with thrombocytopenia -case report
StreszczeniePierwotna mielofibroza (primary myelofibrosis -PMF) jest Ph-negatywnym nowotworem mieloproliferacyjnym, charakteryzującym się włóknieniem szpiku, cytopeniami oraz objawami ogólnymi, które w istotny sposób wpływają na jakość i długość życia. Stosowanie ruksolitynibu, inhibitora kinaz JAK1 i JAK2 prowadzi do zmniejszenia wymiarów śledziony, a także nasilenia objawów ogólnych, co poprawia jakość życia. Tego typu terapia rekomendowana jest u chorych z objawową mielofibrozą z grupy ryzyka pośredniego 2 i wysokiego. Opublikowano dotąd niewiele doniesień dotyczących zastosowania ruksolitynibu w zaawansowanych fazach PMF: akceleracji i zaostrzenia blastycznego. Ważnym klinicznie problemem jest także prowadzenie chorych ze współistniejącą małopłytkowością.W pracy przedstawiono chorą na PMF, u której ruksolitynib z dobrym skutkiem stosowany jest od 4 lat w fazie akceleracji, przy współistniejącej małopłytkowości. Rozpoznanie PMF postawiono w 2008 r. W ciągu piewszych 5 lat w leczeniu stosowano hydroksykarbamid, talidomid, prednizon i radioterapię śledziony. W roku 2013 rozpoznano akcelerację choroby, charakteryzującą się obecnością 10% blastów w szpiku, splenomegalią dużego stopnia, małopłytkowością oraz nasileniem objawów ogólnych. Leczenie ruksolitynibem rozpoczęto w grudniu 2013 r. Dawka leku, zależnie od liczby płytek krwi, wahała sie od 5 mg raz dziennie do 20 mg 2 razy dziennie. Terapia ruksolitynibem jest kontynuowana do dzisiaj, tj. ponad 4 lata. Jej efektem jest redukcja wymiarów śledziony, ustąpienie objawów ogólnych, popraw...