Pierwszych pięć tysięcy lat długu Davida Graebera.

Kowzan, Piotr

doi:10.14746/prt.2012.5.17

Cited by 2 publications

(3 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Długi zmieniają część osób w "konkwistadorów", którzy podporządkują swoje życie oraz wszystko dookoła jednemu celowi, to jest spłacie tychże długów (por. Kowzan, 2012). Na ogół jednak zadłużenie indywidualne oddziałuje na populację subtelnie, np.…”

Section: Organizacja Współpracyunclassified

See 1 more Smart Citation

Edukacja wobec groźby wojny

Kowzan¹

2018

Parezja

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

Edukacja wobec groźby wojny streszczenie W artykule przyglądam się temu, jaką edukację polityczną warto rozwijać we współczesnej polskiej szkole i wszędzie tam, gdzie buduje się w ludziach zdolność do wspólnej i niewyalienowanej pracy. Kierunek rozważań wyznaczyła konieczność ustosunkowania się myśli pedagogicznej - i równoległego dostosowania praktyk wychowawczych -do zmian w sposobie koordynacji społeczeństwa, które dokonują się w atmosferze groźby wybuchu wojny. Rozważania te buduję na dotychczasowych badaniach własnych z obszaru uczenia się w ruchach społecznych, analizując trzy porządki zapewniające koordynację społeczeństw (neoliberalizm, nacjonalizm, militaryzm) w kontekście wykluczanych przez nie wartości: dobra wspólnego, samorządu i pokoju. Rezultatem pracy jest matryca przyporządkowująca te kontrwartości różnym typom współpracy (koordynacji, kooperacji i kolaboracji). Matryca pozwala identyfikować specyfikę konkretnych przykładów mobilizacji społecznej, jak i rozpoznawać luki w kształceniu kolektywnych umiejętności współdziałania. Rezultaty analizy pozwalają zoperacjonalizować praktyki oporu pod kątem celów wychowania i stawiają w nowym świetle problemy powiązań i nawarstwiania się wrogich szkole ideologii neoliberalizmu, nacjonalizmu i militaryzmu. słowa kluczowe: koordynacja, kooperacja, kolaboracja, wojna, nacjonalizm, neoliberalizm Z perspektywy pedagogiki krytycznej każdy aspekt edukacji ma swoje polityczne konsekwencje: od dbałości o estetykę szkoły (Mendel, 2007), przez ocenianie (Szyling, 2015), sposób komunikowania się z uczniami (Zalewska, 2000), po opłaty za usługi edukacyjne (Williams, 2011). Czasami jesteśmy nawet w stanie ustalić, że dany aspekt funkcjonowania edukacji jest czyimś wyborem (nie zawsze świadomym), dokonanym w czyimś interesie (na ogół jakiegoś zbiorowego podmiotu). Wówczas przedmiotem krytyki są na ogół sprzeczności wprzęgnięte w organizację pracy nauczycieli i funkcjonalność wynikłego z tego porządku wobec kapitału (Rutkowiak, 2010;Szadkowski, 2017). To, że edukacja jest polityczna, wydaje się więc dziś oczywiste. Wyzwaniem jest przyszłość. Warto skupić uwagę na tym, jakie kompetencje demokratyzowania polityki można doskonalić (w szkole), a w dalszej perspektywie issn 2353/7914

show abstract

Section: Organizacja Współpracyunclassified

“…w momencie, gdy są zadłużeni i wszystko wokół siebie próbują pospiesznie spieniężyć (por. Kowzan, 2012).…”

Section: Porządki I Opórunclassified

Edukacja wobec groźby wojny

Kowzan¹

2018

Parezja

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…W ramach tego podziału wyodrębnił on relacje feudalne, relacje wzajemności oraz relacje elementarnego komunizmu (zob. Kowzan 2012). Opisując, na czym zdaniem Graebera polegają te typy, postaram się zaprezentować je w kontekście wyzwań wychowawczych.…”

Section: Zmiana Relacji Międzyludzkich W Doświadczeniach Wychowawczychunclassified

Dydaktyka zorientowana na współpracę równych. Typy relacji ze studentami podczas wspólnej pracy badawczej

Kowzan

2017

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

Wnioskując z raportu Nowego Otwarcia Uniwersytetu pt. "Nie zostaje mi czasu na pracę naukową" (Kowzan, Zielińska, Kleina-Gwizdała, Prusinowska 2016) jedną z głównych przyczyn słabości edukacji na poziomie wyższym jest niezawiązywanie się wspólnot osób równych w poszukiwaniu prawdy. Wspólnot, które gromadziłyby zarówno studentów, jak i nauczycieli akademickich. Nawet koła naukowe stały się przestrzenią doświadczania jedynie mistrzostwa i autorytetu ich opiekunów (Gulanowski 2013). Niewydolność kół w zakresie organizowania zróżnicowanych i produktywnych sposobów bycia razem jest konsekwencją procesu bolońskiego i fragmentaryzacji do świadczenia studiowania (3+2+4), ale także konsekwencją reorganizacji samych kół, dokonanej w latach 50-tych XX wieku, gdy wyrugowano z nich działalność polegającą na szeroko rozumianej samopomocy (Grzybowski 2000, 270-275). Umiejętności zawiązywania "wspólnot osób równych" są pożądanymi przez studentów i nauczycieli akademickich umiejętnościami dydaktycznymi, choć diagnozowane bywają w szerszym ujęciu problemów komunikacyjnych, np. jako "łatwość komunikowania się ze studentami" (Bauman 2011b). Budowanie takich wspólnot pozostaje niespełnioną obietnicą systemu edukacji. Natomiast problematyczne jest to, że w pozornie najmniej alienującym środowisku, czyli na poziomie edukacji uniwersyteckiej, zasadniczo nie dochodzi do powstania tego typu wspólnot, a -co najwyżej -przydarzają się one tam (Zamojski 2015). Powszechne jest niezadowolenie z kondycji uniwersytetu, a marginalne pozostają inicjatywy przechwytywania i hakowania (Cohen, Scheinfeldt 2011)

show abstract

Pierwszych pięć tysięcy lat długu Davida Graebera.

Cited by 2 publications

References 0 publications

Edukacja wobec groźby wojny

Edukacja wobec groźby wojny

Dydaktyka zorientowana na współpracę równych. Typy relacji ze studentami podczas wspólnej pracy badawczej

Contact Info

Product

Resources

About