Plasma thymosin-α1 level as a potential biomarker in urothelial and renal cell carcinoma

Jou, Yeong Chin; Tsai, Yuh Shyan; Hsieh, He-Yen; Chen, Syue Yi; Tsai, Huey‐Pin; Chen, Ko Jung; Wang, Shan Tair; Shiau, Ai‐Li; Wu, Chao‐Liang; Tzai, Tzong-Shin

doi:10.1016/j.urolonc.2012.03.011

Cited by 14 publications

(9 citation statements)

References 24 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Several attempts to measure serum Ta1 have been performed in past years [29,31,32]. Recent reports attest a renewed interest in this topic, especially in cancer, but they rely upon small numbers of subjects and the results are not univocal [33]. Interestingly in our study, performed on a large cohort of individuals, the median serum Ta1 level found in HC is very close to the biologically active concentration of Ta1, as shown in past in-vitro experiments [4,5,34].…”

Section: Discussionsupporting

confidence: 81%

Serum thymosin α 1 levels in patients with chronic inflammatory autoimmune diseases

Pica¹,

Chimenti

Gaziano³

et al. 2016

Clinical and Experimental Immunology

View full text Add to dashboard Cite

Thymosin alpha 1 (Tα1) is a powerful modulator of immunity and inflammation. Despite years of studies, there are a few reports evaluating serum Tα1 in health and disease. We studied a cohort of healthy individuals in comparison with patients affected by chronic inflammatory autoimmune diseases. Sera from 120 blood donors (healthy controls, HC), 120 patients with psoriatic arthritis (PsA), 40 with rheumatoid arthritis (RA) and 40 with systemic lupus erythematosus (SLE), attending the Transfusion Medicine or the Rheumatology Clinic at the Policlinico Tor Vergata, Rome, Italy, were tested for Tα1 content by means of a commercial enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) kit. Data were analysed in relation to demographic and clinical characteristics of patients and controls. A gender difference was found in the HC group, where females had lower serum Tα1 levels than males (P < 0·0001). Patients had lower serum Tα1 levels than HC (P < 0·0001), the lowest were observed in PsA group (P < 0·0001 versus all the other groups). Among all patients, those who at the time of blood collection were taking disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARD) plus steroids had significantly higher Tα1 levels than those taking DMARD alone (P = 0·044) or no treatment (P < 0·0001), but not of those taking steroids alone (P = 0·280). However, whichever type of treatment was taken by the patients, serum Tα1 was still significantly lower than in HC and there was no treatment-related difference in PsA group. Further prospective studies are necessary to confirm and deepen these observations. They might improve our understanding on the regulatory role of Tα1 in health and disease and increase our knowledge of the pathogenesis of chronic inflammatory autoimmune diseases.

show abstract

Section: Discussionsupporting

confidence: 81%

Serum thymosin α 1 levels in patients with chronic inflammatory autoimmune diseases

Pica¹,

Chimenti

Gaziano³

et al. 2016

Clinical and Experimental Immunology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Recently, some other reports attest a renewed interest in measuring the serum Ta1 levels in pathological conditions, especially in cancer, but the results are not clear and univocal [89][90][91]. We do not know the reasons for this discrepancy.…”

Section: Serum Ta1 In Health and Disease Conditions: Past And Recent mentioning

confidence: 86%

Serum thymosin alpha 1 levels in normal and pathological conditions

Pica

Gaziano

Casalinuovo

et al. 2018

Expert Opinion on Biological Therapy

View full text Add to dashboard Cite

Thymosin alpha 1 (Ta1) is a natural occurring peptide hormone that is crucial for the maintenance of the organism homeostasis. It has been chemically synthesized and used in diseases where the immune system is hindered or malfunctioning. Areas covered: Many clinical trials investigate the Ta1 effects in patients with cancer, infectious diseases and as a vaccine enhancer. The number of diseases that could benefit from Ta1 treatment is increasing. To date, questions remain about the physiological basal levels of Ta1 and the most effective dose and schedule of treatment. Evidence is growing that diseases characterized by deregulation of immune and/or inflammatory responses are associated with serum levels of Ta1 significantly lower than those of healthy individuals: to date, B hepatitis, psoriatic arthritis, multiple sclerosis and sepsis. The sputum of cystic fibrosis patients contains lower levels of Ta1 than healthy controls. These data are consistent with the role of Ta1 as a regulator of immunity, tolerance and inflammation. Expert opinion: Low serum Ta1 levels are predictive and/or associated with different pathological conditions. In case of Ta1 treatment, it is crucial to know the patient's baseline serum Ta1 level to establish effective treatment protocols and monitor their effectiveness over time.

show abstract

“…Σε αντίθεση, τα ανθρώπινα CD16+ μονοκύτταρα εκφράζουν υψηλά επίπεδα CX3CR1, χαμηλά επίπεδα CCR2, είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ΤΝF-α ως απόκριση σε διέγερση με LPS και ονομάζονται προφλεγμονώδη (Geissmann et al, 2003). Μελέτες έχουν αναφέρει ότι τα CD16+ μονοκύτταρα βρίσκονται σε μεγάλους αριθμούς στο αίμα ασθενών με οξεία φλεγμονή (Mizuno et al, 2005) και λοιμώδεις νόσους (Horelt et al, 2002), ενώ μειώνονται μετά από θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή (Fingerle-Rowson et al, 1998 (Dinarello et al, 1999 (Yalow and Berson, 1960 (Sukhacheva et al, 2002), στην πλειονότητα των δοκιμασιών χρησιμοποιήθηκαν πολυκλωνικά αντισώματα κουνελιού ή όρνιθας, τα οποία παρήχθησαν μετά από ανοσοποίηση με την ακέραιη προΤα (Klimentzou et al, 2006;Tzai et al, 2006;Jou et al, 2013), με την Τα1 (Haritos and Horecker, 1985;Yialouris et al, 1988;Dominquez et al, 1993;Loidi et al, 1997;Moody et al, 2000;Klimentzou et al, 2008) ή καρβοξυτελικά θραύσματά της (Tsitsiloni et al, 1994;Costopoulou et al, 1998;Klimentzou et al, 2008) (Πίνακας 1.4).…”

Section: μονοκύτταρα ή μονοπύρηνα φαγοκύτταραunclassified

“…Οι ELISA για την προΤα έδειξαν όριο ανίχνευσης 1,5 ng/mL εκχυλίσματος ιστού (Loidi et al, 1997), 10 ng/mL ορού (Costopoulou et al, 1998) και 1 ng/mL ούρων (Tzai et al, 2006), αντίστοιχα. Η πιο πρόσφατη από τις ELISA που αναπτύχθηκαν ήταν και η πιο ευαίσθητη, καθώς ήταν σε θέση να ανιχνεύσει έως και 0,036 ng προΤα/mL πλάσματος (Jou et al, 2013 (Bloos and Reinhart, 2014).…”

Section: μονοκύτταρα ή μονοπύρηνα φαγοκύτταραunclassified

“…(Kawashima et al, 2010). Σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη, τα επίπεδα της προΤα σε ανθρώπινο πλάσμα από φυσιολογικά άτομα είναι ιδιαίτερα χαμηλά, μικρότερα από 1 ng/mL (Jou et al, 2013).…”

Section: παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων για το προτα(100-109)unclassified

See 1 more Smart Citation

Μηχανισμοί Ενεργοποίησης Λευκοκυττάρων Με Ανοσοενισχυτικά Πεπτίδια Του Θύμου Αδένα

Σαμαρά¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός της διατριβής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του προΤα(100-109) και της ακέραιης προθυμοσίνης α (προΤα) σε βασικές λειτουργίες κυττάρων της φυσικής ανοσίας που εκφράζουν TLR-4 και η ανάπτυξη/αξιολόγηση ανοσοδοκιμασίας, η οποία να ποσοτικοποιεί το προΤα(100-109) εξωκυτταρικά, ώστε να διαλευκανθεί ο τρόπος δράσης του. Η ενεργοποίηση ουδετερόφιλων και μονοκυττάρων με προΤα(100-109) ή προΤα ενίσχυσε τις βασικές τους λειτουργίες (φαγοκυττάρωση, οξειδωτική έκρηξη και κυτταροτοξική δράση) και επανέφερε τις κατασταλμένες λειτουργίες τους σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού στα φυσιολογικά επίπεδα των υγιών. Παράλληλα, χρησιμοποιώντας πολυκλωνικά αντισώματα, αναπτύξαμε ανταγωνιστική ELISA για το προΤα(100-109), με την οποία προσδιορίστηκε η συγκέντρωση του in vitro, σε υπερκείμενα κυττάρων που οδηγήθηκαν σε κυτταρικό θάνατο, in vivo στον ορό ποντικών μολυσμένων με βακτήρια και ex vivo σε ανθρώπινους ορούς. Ειδικότερα, τα επίπεδα του προΤα(100-109) ήταν αυξημένα σε υπερκείμενα κυττάρων που οδηγήθηκαν in vitro σε απόπτωση, ενώ στα αντίστοιχα υπερκείμενα-μάρτυρες η συγκέντρωσή του ήταν χαμηλή. Σε BALB/c και C57BL/6 ποντίκια, τα οποία μολύνθηκαν in vivo με πέντε βακτηριακά στελέχη, παρατηρήσαμε διαφορές ως προς τη συγκέντρωση του προΤα(100-109) στον ορό ανάλογα με τη φυλή, τις συνθήκες διαβίωσης και το είδος του παθογόνου. Γενικά, τα επίπεδα του προΤα(100-109) πριν τη μόλυνση ήταν χαμηλά και αυξήθηκαν σταδιακά κατά την πρόοδο της λοίμωξης. Με MALDI-TOF φασματομετρία μάζας, ανιχνεύθηκε μικρή κορυφή που αντιστοιχούσε στη μοριακή μάζα του δεκαπεπτιδίου μόνο στους ορούς των μολυσμένων ζώων. Σε επιθετικό μοντέλο θανατηφόρου σηψαιμίας σε ICR ποντίκια με Klebsiella pneumoniae που ενδοκυτταρώνεται, παρατηρήθηκε σταδιακή αύξηση της συγκέντρωσης του προΤα(100-109), με τη μέγιστη ποσότητά του να ανιχνεύεται 48 ώρες μετά τη λοίμωξη. Σε ζώα που μολύνθηκαν με πρότυπο στέλεχος Klebsiella, παρατηρήσαμε αυξομειώσεις και ενεργοποίηση κυρίως νεκρωτικών μονοπατιών θανάτου, λόγω της μη ενδοκυττάρωσης του βακτηρίου. Τέλος, μετρήθηκαν τα επίπεδα του προΤα(100-109) σε ορούς υγιών ατόμων, παιδιατρικών ασθενών και ασθενών της ΜΕΘ. Τα επίπεδα του προΤα(100-109) σε υγιή άτομα ήταν ιδιαίτερα χαμηλά, ενώ στα παιδιά με λοιμώξεις ανιχνεύθηκαν υψηλότερες συγκεντρώσεις δεκαπεπτιδίου σε σχέση με τα παιδιά με αυτοφλεγμονώδη νοσήματα, όπου η συγκέντρωση ήταν χαμηλή. Στα δείγματα της ΜΕΘ, τα οποία ελήφθησαν σειριακά από τη στιγμή της εισαγωγής του ασθενούς μέχρι την έξοδό του, καταγράφηκαν διακυμάνσεις στη συγκέντρωση του προΤα(100-109) κατά την πορεία νοσηλείας ασθενών που εμφάνισαν βακτηριακές λοιμώξεις, οι οποίες συσχετίζονται με την αντίστοιχη κλινική εικόνα και τους εργαστηριακούς δείκτες. Αντίθετα, ελάχιστη ήταν η συγκέντρωσή του σε περιστατικά που νοσηλεύθηκαν στη ΜΕΘ χωρίς σημεία λοίμωξης. Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής, το προΤα(100-109) δρα ανοσοενισχυτικά σε ουδετερόφιλα και μονοκύτταρα και, ίσως, μελλοντικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ανοσοθεραπευτικό μόριο για την ενίσχυση των λειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος καρκινοπαθών. Παράλληλα, το ίδιο μόριο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως διαγνωστικό εργαλείο διαφοροδιάγνωσης μεταξύ σηπτικής και άσηπτης φλεγμονής, εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί με ανάλυση μεγάλου αριθμού δειγμάτων ασθενών με λοιμώξεις.

show abstract

Plasma thymosin-α1 level as a potential biomarker in urothelial and renal cell carcinoma

Cited by 14 publications

References 24 publications

Serum thymosin α 1 levels in patients with chronic inflammatory autoimmune diseases

Serum thymosin α 1 levels in patients with chronic inflammatory autoimmune diseases

Serum thymosin alpha 1 levels in normal and pathological conditions

Μηχανισμοί Ενεργοποίησης Λευκοκυττάρων Με Ανοσοενισχυτικά Πεπτίδια Του Θύμου Αδένα

Contact Info

Product

Resources

About