Adrenocortical carcinoma is associated with a low cure rate and a high recurrence rate. The prognosis is poor, and at diagnosis 30-40% of cases are already metastatic. The current therapeutic options (surgical resection, followed by adjuvant mitotane treatment +/-chemotherapy) are limited, and the results remain unsatisfactory. Key molecular events that contribute to formation of adrenocortical cancer are IGF2 overexpression, TP53-inactivating mutations, and constitutive activation of the Wnt/b-catenin signalling pathway via activating mutations of the b-catenin gene. The underlying genetic causes of inherited tumour syndromes have provided insights into molecular pathogenesis. The increased occurrence of adrenocortical tumours in Li-Fraumeni and Beckwith-Wiedemann syndromes, and Carney complex, has highlighted the roles of specific susceptibility genes: TP53, IGF2, and PRKAR1A, respectively. Further studies have confirmed that these genes are also involved in sporadic tumour cases. Crucially, transcriptome-wide studies have determined the differences between malignant and benign adrenocortical tumours, providing potential diagnostic tools. In conclusion, enhancing our understanding of the molecular events of adrenocortical tumourigenesis, especially with regard to the signalling pathways that may be disrupted, will greatly contribute to improving a range of available diagnostic, prognostic, and treatment approaches.
StreszczenieRak kory nadnercza charakteryzuje się niską wyleczalnością i wysokim ryzykiem nawrotu. Rokowanie jest złe, a 30-40% przypadków okazuje się być przerzutami już przy diagnozie. Obecnie dostępne opcje terapeutyczne (chirurgiczna resekcja z następującym adjuwantowym leczeniem mitotanem, czasem połączonym z chemoterapią) są ograniczone, a ich wyniki są mało satysfakcjonujące. Kluczowe zmiany molekularne przyczyniające się to rozwoju raka kory nadnercza to nadekspresja IGF2, mutacje inaktywujące TP53 oraz konstytutywna aktywacja szklaku sygnałowego Wnt/b-katenina poprzez mutacje aktywujące gen b-kateniny. Genetyczne przyczyny leżące u podstaw dziedzicznych zespołów nowotworowych dostarczyły wgląd w ich patogenezę molekularną. Zespoły: Li-Fraumeni, Beckwitha-Wiedemanna oraz Carneya, charakteryzujące się zwiększoną predyspozycją do nowotworów kory nadnercza, uwidoczniły określone geny podatności, odpowiednio: TP53, IGF2 oraz PRKAR1A. Dalsze badania potwierdziły udział tych genów także w nowotworach sporadycznych. Co istotne, badania transkryptomu wykazały istotne różnice między nowotworami złośli-wymi i łagodnymi, dostarczając potencjalnych opcji diagnostycznych. Podsumowując, wzbogacenie wiedzy na temat molekularnych podstaw, a szczególnie szlaków sygnałowych, które mogą być zaburzone w procesie nowotworzenia w obrębie kory nadnercza znacznie przyczyni się poprawieniu możliwości diagnostycznych, rokowniczych oraz leczniczych. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 427-440) Słowa kluczowe: rak kory nadnerczy; nowotwory kory nadnercza; patologia molekularna; szlaki transdukcji sygnałów; zespoły n...