Wilhelm Wundt należał do tych uczonych oraz intelektualistów, którzy na temat I wojny światowej posiadali własne poglądy już wówczas, kiedy ta dopiero się zaczynała. W niniejszym artykule chcę odpowiedzieć na dwa pytania. Najpierw na to, które dotyczy osobliwości stanowiska Wundta, a następnie na to, które dotyczy wewnętrznej zgodności jego poglądów, to znaczy z jednej strony poglądów na temat wojny, a z drugiej – jego wcześniejszych, oryginalnych poglądów w zakresie filozofii i psychologii (np. etyka lub Völkerpsychologie). Stanowisko Wilhelma Wundta w odniesieniu do wojny – w odróżnieniu od opracowań wcześniejszych – scharakteryzuję na podstawie trzech jego prac: Über den wahrhaften Krieg (1914), Die Nationen und ihre Philosophie (1915) oraz Zur Lage (1916, odpowiedź dla „Polnische Blätter”). Wykorzystanie tego trzeciego źródła, przez wiele dziesięcioleci pomijanego przez historyków psychologii (zarówno w Polsce, jak również w innych krajach) wyznacza specyfikę poniższego opracowania.