Polskie publikacje religijne w opinii krytyki (1918-1939)

Abstract

Po powrocie Polski do suwerenności państwowej znacznie ożywił się ruch wydawniczy z różnych dziedzin wiedzy. Do rąk czytelników trafiało wówczas wiele książek, które znakomicie popularyzowały najnowsze osiągnięcia naukowe, a przez to pedagogizowały odbiorców swych treści 1 . Nie wszystkie wydawane publikacje książkowe były napisane na odpowiednim poziomie merytorycznym. Ówcześni recenzenci nowości wydawniczych szczegółowo analizowali treść tych książek, wytykali ich autorom błędy i niedociągnięcia w prezentowaniu faktografii. Dla nas współczesnych owe recenzje stanowią ważkie źródło informacji o krytyce okresu międzywojnia.Zainteresowanie budziły książki z zakresu religii. W latach 1918-1939 swych czytelników znajdywała literatura życia wewnętrznego, ascetyczno-mistyczna, homiletyczna a także ukazująca dzieje Kościoła. Znakomitymi propagatorami nowych prądów w życiu wewnętrznym byli m.in.: o. Jacek Woroniecki, ks. Władysław Korniłowicz, ks. Aleksander Żychliński, ks. Konstanty Michalski 2 . W okresie II Rzeczypospolitej kształtowały się ośrodki naukowe katolickiego religioznawstwa 3 , zwiększał się poziom wykształcenia religijnego polskiego społeczeństwa 4 , które było w zdecydowanej większości wyznania rzymsko-katolickiego. Wielu autorów dawało wyraz przekonaniu, że religia przyczynia się do formowa-