Pomnik w Uroczysku Jaroszówka – świadek akcji komasacji gruntów w II Rzeczpospolitej

Abstract

wprowadzenie Badania nad pamięcią historyczną można opisać jako kierunek charakteryzujący się wielością perspektyw, ujęć teoretycznych, technik analitycznych. Stanowi takiemu trudno się zresztą dziwić w kontekście pokaźnego zbioru dyscyplin, z których wywodzą się badacze podejmujący takie zagadnienia. Nie zaskakuje, że socjologowie, literaturoznawcy, antropologowie czy też historycy sięgają w swych dociekaniach do odrębnych tradycji, wykorzystują specyficzne dla swej dyscypliny metody badawcze, szczególną uwagę kierują na inne zagadnienia. W polskiej literaturze przedmiotu na istnienie takiej polifoniczności kilkukrotnie już zwracano uwagę. Przypomnieć wystarczy bogaty (a przecież wciąż niekompletny!) przegląd poszczególnych perspektyw przedstawiony przez Radosława Poczykowskiego [Poczykowski 2012].Wydaje się jednak, że mimo takiej różnorodności wciąż w badaniach nad pamięcią historyczną wskazać można na istnienie pewnych elementów powszechnie występujących. Jednym z nich byłoby z pewnością, charakterystyczne dla nurtu, szczególne zainteresowanie pamięcią narodów i grup etnicznych. Badacze tacy jak Pierre Nora, Benedict Anderson czy Eric Hobsbawm uznali kwestię kształtowania (lub kreowania) oraz trwania pamięci wielkich grup społecznych za zagadnienie warte szczególnej uwagi [Kończal 2009: 213]. Skupienie obserwacji na poziomie makro charakteryzuje też większość rodzimych prac poświęconych