Εισαγωγή: Η διαφορική διαγνωστική ασθενών με επαυξημένο παρκινσονικό σύνδρομο είναι συχνά δυσχερής, ιδιώς σε άτυπες μορφές ή πρώιμα στην φυσική ιστορία τους. Τα υπάρχοντα κλινικά διαγνωστικά κριτήρια στερούνται ευαισθησίας, αλλά και ειδικότητας στην περίπτωση της φλοιοβασικής εκφύλισης. Καθίσταται συνεπώς αναγκαία η αναζήτηση αξιόπιστων βιοδεικτών, οι οποίοι θα βοηθήσουν στην πρωιμότερη και ακριβέστερη διάγνωση ασθενών με παρκινσονισμό. Ασθενείς και Μέθοδοι: Στην μελέτη συμμετείχαν 19 ασθενείς με προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση (PSP: progressive supranuclear palsy), 15 ασθενείς με ατροφια πολλαπλών συστημάτων (MSA: multiple system atrophy) και 17 ασθενείς με φλοιοβαασική εκφύλιση (CBD: corticobasal degeneration). Ως ομάδα ελέγχου επιστρατεύθηκαν 11 ασθενείς με νόσο Parkinson και 12 υγιείς μάρτυρες για τα απεικονιστικά δεδομένα, καθώς και 17 ασθενείς με νόσο Parkinson και 18 υγιείς μάρτυρες για τα βιοχημικά δεδομένα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ). Σε όλους τους ασθενείς καταγράφηκαν αναλυτικά δεδομένα του νευρολογικού ιστορικού, της αντικειμενικής νευρολογικής εξέτσης, της νευροψυχολογικής επίδοσης και της φυσικής ιστορίας. Στο δείγμα των ασθενών προσδιορίσθηκαν οι κάτωθι βιοχημικοί δείκτες στο ΕΝΥ: β-αμυλοειδές (Αβ42), ολική ταυ πρωτεΐνη (τT), φωσφορυλιωμένη ταυ πρωτεΐνη (τP-181) και α-συνουκλεΐνη (α-syn). Στο δείγμα προσδιορίσθηκαν πλήθος απεικονιστικών δεικτών, που αφορούσαν σε απλές αποστάσεις εγκεφαλικών δομών, επιφανειομετρικά δεδομένα, καθώς και αναζήτηση παρουσίας ή μη ειδικών απεικονιστικών σημείων. Αποτελέσματα: Υπάρχει σημαντική κλινική αλληλεπικάλυψη μεταξύ των επαυξημένων παρκινσονικών συνδρόμων. Ο εισπνευστικός συριγμός, η διαταραχή ύπνου τύπου RBD και η παρεγκεφαλιδική σημειολογία αποτελούν σχεδόν απόλυτα ειδικά στοιχεία για την MSA. Η διαταραχή της στερεογνωσίας και η παρουσία αισθητικής ημιαμέλειας είναι ειδικά για την CBD και η υπομετρία της συζυγούς βλεμματικής στροφής για την PSP. Η δοκιμασία απραξίας του Goldenberg ποσοτικοποιεί αξιόπιστα την απραξία, και είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη για τη διάγνωση της CBD. O Magnetic Resonance Parkinsonism Index (MRPI), αποτελεί ιδιαίτερα αξιόπιστο δείκτη για τη διάγνωση της PSP. Το γινόμενο της μέγιστης απόστασης μεσεγκεφάλου x μέγιστο εύρος άνω παρεγκεφαλιδικού σκέλους δίνει αποτελέσματα παρεμφερή με τον MRPI στη διάγνωση της PSP. Πέντε ασθενείς (29%) με πιθανότατη φλοιοβασική εκφύλιση βάσει κριτηρίων έφεραν βιοχημικό αποτύπωμα νόσου Alzheimer. Η αρχικώς ανευρεθείσα υψηλή τΤ και χαμηλό Αβ42 σε ασθενείς με πιθανότατη φλοιοβασική εκφύλιση μπορεί να οφείλεται σε πρόσμειξη ασθενών με προφίλ AD, καθώς εξαίρεση των ασθενών αυτών αποκατέστησε τις διαφορές. Ο δείκτης τΤ /Αβ42 συνδράμει στη διαφορική διάγνωση της MSA από την PD. Συμπεράσματα: Η χρήση μετρήσεων απλών αποστάσεων και επιφανειών, καθώς και η ανάλυση του βιοχημικού προφίλ του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μπορεί να συνδράμει στην ορθή διάγνωση ασθενών με επαυξημένο παρκινσονικό σύνδρομο.