Postęp w badaniach nad peptydami natriuretycznymi

Abstract

Peptydy natriuretyczne (NP) są hormonami głównie zaangażowanymi w regulację gospodarki wodno-elektrolitowej oraz regulację czynności układu krążenia. Dotychczas opisano sześć klasycznych NP: peptyd natriuretyczny typu A, urodylatynę, peptyd natriuretyczny typu B, peptyd natriuretyczny typu C, peptyd natriuretyczny typu D oraz uroguanylinę. Do rodziny NP zalicza się również osteokrynę i muskulinę, które wykazują odmienne działania metaboliczne. Peptydy natriuretyczne realizują swoje działania biologiczne poprzez oddziaływanie z trzema receptorami błonowymi. Biodostępność tych związków jest regulowana między innymi przez neprylizynę. Stężenie NP w osoczu zmienia się w przebiegu wielu chorób. Do najważniejszych z nich zalicza się niewydolność serca (HF). W wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego wskazuje się, że oznaczanie stężenia NP w osoczu jest pomocne w diagnostyce HF. Poznanie fizjologii NP doprowadziło do poszukiwań nowych leków, które naśladowałyby ich korzystne działanie. Poza korzystnym wpływem NP na układ krążenia wykazano, że związki te biorą udział w regulacji wielu innych procesów metabolicznych-między innymi w regulacji ośrodka głodu i sytości w podwzgórzu. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie definicji, historii i mechanizmów działania NP, a także ich roli w fizjologii i patologii człowieka oraz przedstawienie zagadnień klinicznych związanych z tymi hormonami.