Postprandial Free Fatty Acids Are Related to Total Visceral and Retroperitoneal Fat in Dibetic Men

Abstract

Objective.To evaluate circulating FFAs in relation to glucose and insulin metabolism and to different fat compartments in men with and without diabetes.Patients and Methods. Thirtythree men with uncomplicated type 2 diabetes mellitus (T2DM) and 28 controls underwent an oral fat load and were studied at baseline and for 5 hours postprandially for serum FFAs, glucose and insulin. Abdominal fat distribution and gluteal fat accumulation were evaluated by anthropometrics and axial MRI images. Insulin resistance and sensitivity were estimated by HOMA and Matsuda index respectively.Results. Fasting and postprandial FFAs were higher in diabetics (p=0.007) despite similar fat accumulation and distribution between groups. Postprandial FFAs correlated positively with postprandial glucose, and fasting and postprandial insulin levels (p< 0.05) in controls, and with fasting and postprandial insulin levels (p< 0.05 and p < 0.01 respectively) in diabetics.Postprandial FFAs were positively correlated to HOMA (p<0.01) and negatively to Matsuda index (p<0.05), and positively to total visceral and retroperitoneal fat, the strongest association observed at L2-L3 (p<0.05 and p<0.001 respectively) in diabetics. Conclusions.Diabetics have higher serum FFAs, despite similar levels of adiposity and fat distribution. Interestingly, postprandial FFAs correlate strongly and positively with total visceral fat, underlying the importance of visceral fat in metabolic abnormalities in diabetes.

Hemoglobin A1c Level Higher Than 9.05% Causes a Significant Impairment of Erythrocyte Deformability in Diabetes Mellitus

“…Because, TC, TG and LDL-C were significantly higher in group E, we could not rule out the possibility of the effect of TC, TG and LDL-C on HSRV in this grouping based on HbA1c levels, and for which further research is required to illustrate this phenomenon. Diabetic patients have higher postprandial serum free fatty acids (38). The increased ratio of cholesterol to phospholipids significantly increased in diabetic erythrocyte membrane from diabetic patients which leads to the reduction in membrane fluidity and impairment of ED ultimately (39).…”

Μελέτη Της Ορμονικής Έκκρισης, Του Μεταβολισμού Και Της Σωματικής Κατανομής Του Λιπώδους Ιστού Σε Ασθενείς Με Παχυσαρκία Ή Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 - Συσχέτιση Με Αγωγή Που Ευαισθητοποιεί Την Ινσουλινική Δράση

“…Στην παρούσα μελέτη, τα μεταγευματικά επίπεδα ΕΛΟ βρέθηκαν να συσχετίζονται θετικά με το δείκτη ΗΟΜΑ και αρνητικά με το δείκτη Matsuda στην ομάδα των διαβητικών (Πίν. 57)471 , οπότε, τα υψηλότερα επίπεδα ΕΛΟ που απαντώνται στα άτομα με ΣΔ2 συσχετίζονται με τη μεγαλύτερη ινσουλινική αντίσταση που εμφανίζουν τα άτομα αυτά, εν συμφωνία και με άλλες μελέτες265,266 .Έχει αναφερθεί στενή συσχέτιση μεταξύ ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας και ινσουλινικής αντίστασης472 , ενώ είναι πιθανό η αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης να είναι αυτή που προδιαθέτει σε ΚΑΝ μέσω ενεργοποίησης των μορίων προσκόλλησης473 . Στην παρούσα μελέτη, τα μεταγευματικά επίπεδα (AUC) sICAM-1 βρέθηκε να συσχετίζονται θετικά με το δείκτη ΗΟΜΑ, ενώ τα επίπεδα νηστείας με το δείκτη Matsuda, στην ομάδα ελέγχου (Πίν.…”

“…73,74). Ο ΣΔ2 συνοδεύεται από αυξημένη συχνότητα δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου και κίνδυνο ανάπτυξης ΚΑΝ, ενώ η στενή συσχέτιση μεταξύ τους οδήγησε στην υπόθεση ότι περιλαμβάνουν κοινούς παθογενετικούς μηχανισμούς όπως τη γλυκοτοξικότητα, τη λιποτοξικότητα, τη χρόνια φλεγμονή και το οξειδωτικό stress471,504 . Η αθηρωσκληρωτική νόσος, ως φλεγμονώδης νόσος, και η χρόνια φλεγμονή, ως εκδήλωση του οξειδωτικού stress, απαντάται σε καταστάσεις ινσουλινικής αντίστασης όπως ο ΣΔ278 .…”