Prawo aborcyjne w Korei Południowej – pomiędzy tradycją a demokratyzacją

Abstract

Dnia 19 października 2016 r. setki kobiet wyszły na ulice Seulu w Korei Południowej, protestując przeciwko przedstawionemu 22 września 2016 r. przez Ministerstwo Zdrowia projektowi aktu prawnego, w którym określono aborcję jako nieetyczny akt medyczny. Zgodnie z propozycją ministerstwa w Korei Południowej przewidywano również zaostrzenie kar dla lekarzy dokonujących aborcji poprzez zawieszenie prawa wykonywania zawodu na okres do 1 roku 1. Protest rozpoczął się w samym centrum miasta, na placu Gwanghwamun, gdzie kilkaset kobiet pod szyldem "czarny protest" wyszło na ulice, obawiając się pozbawienia możliwości przerwania ciąży w wyniku zaostrzenia prawa. Miejsce to zostało wybrane nieprzypadkowo, gdyż jest to serce sześciusetletniego centrum miasta, gdzie znajdują się pomniki dwóch zasłużonych dla narodu koreańskiego postaci historycznych, a w otoczeniu są liczne instytucje rządowe i kulturalne oraz Ambasada Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Jest ono nie tylko odwiedzane przez miliony osób, ale stało się również głównym punktem protestów społecznych. Bezpośrednią inspiracją tej manifestacji niezadowolenia był protest polskich kobiet, którego kulminacja przypadła na dzień 3 października 2016 r. w wielu polskich miastach 2. Wtedy to tysiące Polek oburzonych projektem ustawy zaostrzającej prawo aborcyjne wyszło na ulice 3. Wydarzenia te zostały poprzedzone licznymi głosami osób publicznych, które zachęcały do przyjęcia formy protestu nawiązującego do sprzeciwu w Islandii. Wśród osób zachęcających do przyjęcia nietypowej formy największą rolę odegrała polska aktorka Krystyna Janda oraz inni aktorzy, celebryci i politycy 4. Wzorem dla polskich kobiet był protest z 1975 r., który odbył się 1