Presymptomatic spondylotic cervical myelopathy: an updated predictive model

Abstract

Spondylotic cervical cord compression detected by imaging methods is a prerequisite for the clinical diagnosis of spondylotic cervical myelopathy (SCM). Little is known about the spontaneous course and prognosis of clinically ''silent'' presymptomatic spondylotic cervical cord compression (P-SCCC). The aim of the present study was to update a previously published model predictive for the development of clinically symptomatic SCM, and to assess the early and late risks of this event in a larger cohort of P-SCCC subjects. A group of 199 patients (94 women, 105 men, median age 51 years) with magnetic resonance signs of spondylotic cervical cord compression, but without clear clinical signs of myelopathy, was followed prospectively for at least 2 years (range 2-12 years). Various demographic, clinical, imaging, and electrophysiological parameters were correlated with the time for the development of symptomatic SCM. Clinical evidence of the first signs and symptoms of SCM within the follow-up period was found in 45 patients (22.6%). The 25th percentile time to clinically manifested myelopathy was 48.4 months, and symptomatic SCM developed within 12 months in 16 patients (35.5%). The presence of symptomatic cervical radiculopathy and electrophysiological abnormalities of cervical cord dysfunction detected by somatosensory or motor-evoked potentials were associated with time-to-SCM development and early development (B12 months) of SCM, while MRI hyperintensity predicted later ([12 months) progression to symptomatic SCM. The multivariate predictive model based on these variables correctly predicted early progression into SCM in 81.4% of the cases. In conclusion, electrophysiological abnormalities of cervical cord dysfunction together with clinical signs of cervical radiculopathy and MRI hyperintensity are useful predictors of early progression into symptomatic SCM in patients with P-SCCC. Electrophysiological evaluation of cervical cord dysfunction in patients with cervical radiculopathy or back pain is valuable. Meticulous follow-up is justified in high-risk P-SCCC cases.

Rapid progressive clinical deterioration of cervical spondylotic myelopathy

“…8 In particular, the existence of intramedullary intensity changes as well as the effacement of the subarachnoid space and spinal cord compression on MRI helps us to diagnose patients with CSM. 9 Intramedullary intensity changes on MRI have been reported to reflect irreversible changes in the spinal cord, to be related to pyramidal signs, and to be indicative of the prognosis, although this remains controversial. [10][11][12][13] However, the extent of spinal cord compression, even with intramedullary intensity changes on MRI, does not necessarily correlate with that of clinical symptoms.…”

Subklinik Servikal Miyelopatiye Yaklaşım: Olgu Sunumu

“…Yapılan son çalışmalarda, servikal miyelopatinin tedavisinde, sebep ister servikal disk hernisi, ister spondiloza bağlı kanal darlığı olsun, kompresyon miyelopatisi hafif düzeyde ise, öncelikle prognostik faktörlerin belirlenmesi ve hastaların konservatif tedavi ile takip edilmesinin tedavinin daha uygun olduğu savunulmaktadır (11)(12)(13). Bizim vakamızda da servikal MRG'de miyelomalazik sinyal değişikliği olmasına rağmen belirgin nörolojik defisitin olmayışı acilen cerrahiye yönlenmeden önce prognostik faktörlerin değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varmamıza neden olmuştur.…”

“…Sonuç olarak cerrahi dekompresyon hiperintens sinyal değişikliğini gidermekte hızlı bir çözüm gibi görünse de, hastaya klinik seyir ya da semptomların ortadan kalkması açısından ne kadar faydalı olacağı konusu tartışmalıdır (10). Hayvan deneylerinden elde edilen veriler ışığında spinal kordun maksimal düzeyde komprese olana kadar fonksiyonunu kaybetmediği ve basıya karşı dirençli olduğu belirtilmekte ancak patolojik değişikliklerin ortaya çıkması için gereken kritik kompresyon derecesi tam olarak bilinmemektedir (12). Penning ve ark.…”

“…(24), uzun traktus bulgularının BT miyelogramla tespit edilebilen transvers alanın %30'dan fazla azalması durumunda ortaya çıktığını bildirmişlerdir. Başka bir çalışmada ise lateral kompresyon oranı 1/4'e düşmeden elektrofizyolojik parametrelerle radyolojik parametreler arasında korelasyon saptanamadığı bildirilmiştir (12). Yapılan bir başka çalışmada, hiperintensite varlığında, klinik olarak belirgin bulgu yaratabilmesi için transvers alanın 50-60 mm 2 civarında olması gerektiği ve 60 mm 2 'nin üzerinde alana sahip olanlarla 50 mm 2 'nin altında olanlar kıyaslandığında düşük alana sahip olanların mJOA skorlarının da anlamlı derecede düşük bulunduğu belirtilmiştir (12).…”

“…Başka bir çalışmada ise lateral kompresyon oranı 1/4'e düşmeden elektrofizyolojik parametrelerle radyolojik parametreler arasında korelasyon saptanamadığı bildirilmiştir (12). Yapılan bir başka çalışmada, hiperintensite varlığında, klinik olarak belirgin bulgu yaratabilmesi için transvers alanın 50-60 mm 2 civarında olması gerektiği ve 60 mm 2 'nin üzerinde alana sahip olanlarla 50 mm 2 'nin altında olanlar kıyaslandığında düşük alana sahip olanların mJOA skorlarının da anlamlı derecede düşük bulunduğu belirtilmiştir (12). Kord basısının şekli yönünden ele alındığında ise servikal kord sıkışması (impingement) veya kord kompresyonu terimleri karşımıza çıkmaktadır (12).…”