“…Επιζωοτιολογικές μελέτες διεςήχθηκαν κυρίως σε κλινικά υγιείς γάτες (κατοικίδιες και αδέσποτες) και αφορούσαν αφενός στη συχνότητα λοίμωξης με την άμεση ανίχνευση του βακτηρίου, κυρίως σε καλλιέρ γειες αίματος, η οποία στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε με τη βοήθεια μοριακών μεθόδων (PCR-RFLP) ταυ-τοποιώντας παράλληλα το υπεύθυνο είδος, στέλεχος και γενότυπο του βακτηρίου (Chomel et al 1995, Bergmans et al 1997, Heller et al 1997, Sander et al 1997, Chomel et al 1999, Marston et al 1999, Arvand et al 2001, Chomel et al 2002, La Scola et al 2002, Avidor et al 2004, Engback et al 2004, Fabbi et al 2004, Rolain et al 2004, Crissiuma et al 2011 και αφετέρου στη συχνότητα έκθεσης στο βακτήριο με την ανίχνευση ειδικών αντισωμάτων με ορολογι κές εξετάσεις (έμμεσος ανοσοφθορισμός και ELISA) (Al-Majali, 2004, Baneth et al 1996, Bergmans et al 1997, Childs et al 1995, Chomel et al 1995, Chomel et al 1999, Chomel et al 2002, Crissiuma et al 2011, Ebani et al 2002, Glaus et al 1997, Fabbi et al 2004, Gurfield et al 2001, lljclm et al 2002, Kelly et al 1996, Leighton et al 2001, Maruyama et al 2003, Nutter et ah 2004, Podsiadly et al 2003, SolanoGallcgo et al 2006, Ueno et al 1995.…”