Prime Ministers, Presidentialism and Westminster Smokescreens

Bevir, Mark; Rhodes, R. A. W.

doi:10.1111/j.1467-9248.2006.00632.x

Cited by 44 publications

(32 citation statements)

References 40 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…This produces a clear divide between the political office (containing advisers, department liaison officers and personal staff) and the bureaucracy. British ministers can be regarded as suffering from ‘departmentalism’ and ‘remain like medieval barons presiding over their own policy territory’ (Norton, cited in Bevir and Rhodes 2006, 678). Both employ an increasing number of ministerial staff; location matters, but Australian departmental secretaries need actively to visit their ministers, while UK permanent secretaries are close at hand.…”

Section: Controlling and Strengthening The Centrementioning

confidence: 99%

Tony Blair and John Howard: Comparative Predominance and ‘Institution Stretch’ in the UK and Australia

Bennister¹

2007

The British Journal of Politics and International Relations

View full text Add to dashboard Cite

1It has recently been argued that the UK premier enjoys a level of executive power unavailable to US presidents, but how does he or she compare to another prime minister operating within a broadly similar system? Commonalities of intra-executive influence and capacity exist under the premierships in the UK and Australia. Discrete institutional constraints and deviations are evident, but trends and similarities in resource capacity can be clearly identified. These include: the growth of the leaders' office, broadening and centralising of policy advice and media operations, strengthening of the role and function of ministerial advisers. I contend that this amounts to 'institution stretch', with new structures, processes and practices becoming embedded in the political system by the incumbents. This article concentrates on the (formal) institutional and structural resources available to the prime minister and provides a timely comparative analysis of capacity within the Blair and Howard administrations, encompassing their ten years in office. The experience of these two prime ministers demonstrates that while 'institutional stretch' has occurred, these agents remain contingent on other (personal) factors to maintain predominance.

show abstract

Section: Controlling and Strengthening The Centrementioning

confidence: 99%

Tony Blair and John Howard: Comparative Predominance and ‘Institution Stretch’ in the UK and Australia

Bennister¹

2007

The British Journal of Politics and International Relations

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Mają one świadczyć o pełnieniu przez premiera roli takiej, jaką w republikach pełni prezydent, a zwłaszcza Prezydent Stanów Zjednoczonych. Szczególnie uzasadnione tworzenie tego typu skojarzeń było w odniesieniu do Tony'ego Blaira, który jak się ocenia "wykorzystał swoje cechy osobiste do zwiększenia zasobów władzy instytucjonalnej, osiągając w ten sposób znaczny stopień dominacji nieznanej dotąd w historii Wielkiej Brytanii" 15 . Blair doprowadził do centralizacji prac rządu (urząd ds.…”

Section: Praktyka Polityczna: Od Systemu Rządów "Premierowskich" Do Runclassified

Pozycja ustrojowa premiera Wielkiej Brytanii w świetle jego kompetencji i praktyki politycznej

Kapsa¹

2016

Białost. Stud. Prawnicze

View full text Add to dashboard Cite

Ewolucji brytyjskiego systemu politycznego w kierunku monarchii parlamentarnej towarzyszyło osłabianie roli monarchy przy jednoczesnym wzroście znaczenia premiera, współcześnie tym bardziej pożądanym, że odpowiadającym na powszechną potrzebę identyfi kowania państwa z jego przywódcą. Premier Wielkiej Brytanii jako szef egzekutywy stał się więc realnym nabywcą tego miana, nie tylko na skutek wymogów zewnętrznych, ale i w wyniku wewnętrznych zmian w relacjach między organami władzy. Problemem badawczym niniejszego artykułu jest pozycja ustrojowa brytyjskiego premiera w świetle jego kompetencji i praktyki politycznej. W celu jego rozstrzygnięcia stawiam pytania o status Premiera Jej Królew-skiej Mości we współczesnym brytyjskim systemie politycznym, jego uprawnienia konstytucyjne oraz ich realizację w praktyce. Wśród badaczy anglosaskich pojawiło się kilka ocen i interpretacji problemu, na które się powołuję -od systemu rządów "premierowskich" do retorycznego "premierowania". W artykule poddaję je weryfi kacji, stawiając hipotezę, że pozycja premiera Wielkiej Brytanii stanowi wypadkową zarówno jego kompetencji ustrojowych, jak i osobistych cech polityka, których umiejętne wykorzystanie przesądza o skuteczności działania urzędu.

show abstract

“…New Labour has strengthened resources at the centre in the Prime Minister's Office, the Cabinet Office and the Treasury (Bevir and Rhodes, 2006b; Burch and Holliday, 2004). The Treasury under Gordon Brown became more powerful, extending its reach into the work of departments through public service agreements (Bevir and Rhodes, 2006b; James, 2004). In departments, policy advice is diverse, coming from special advisers, task forces, policy think tanks, as well as civil servants (Foster, 2001).…”

Section: Gender and Power In The Core Executivementioning

confidence: 99%

The Core Executive: Gender, Power and Change

Annesley

Gains

2010

Political Studies

View full text Add to dashboard Cite

The core executive is a central focus for the study of policy change especially in Westminster‐style parliamentary democracies such as the UK. This venue is recognised as the locus of power and where attention should be given for identifying and assessing the process of policy change. It is surprising, then, that studies on women's substantive representation – showing whether and how women can make a difference to politics and policy – have not examined this institution, focusing instead on parliament or women's policy agencies. We plug this gap in scholarship in suggesting that the core executive should be the key venue for examining substantive representation of women. At the same time we present the case that the core executive is a gendered institution in terms of recruitment, resource allocation, relationships and rules. We argue that this gendered disposition shapes the opportunities and constraints available to feminist actors intent on altering the gender emphasis of public policy and illustrate this empirically through a case study of the actions and successes of two feminist ministers – Harriet Harman and Patricia Hewitt. As such this article makes a contribution to mainstream core executive research, gender and politics scholarship as well as the new and feminist institutionalist literatures.

show abstract

Prime Ministers, Presidentialism and Westminster Smokescreens

Cited by 44 publications

References 40 publications

Tony Blair and John Howard: Comparative Predominance and ‘Institution Stretch’ in the UK and Australia

Tony Blair and John Howard: Comparative Predominance and ‘Institution Stretch’ in the UK and Australia

Pozycja ustrojowa premiera Wielkiej Brytanii w świetle jego kompetencji i praktyki politycznej

The Core Executive: Gender, Power and Change

Contact Info

Product

Resources

About