SamenvattingHoewel prosodie een prominente plaats inneemt in de classificatie en differentiaaldiagnose van motorische spraakstoornissen, hebben de theoretische kaders waarin prosodie en motorische spraakstoornissen zijn ontwikkeld een volledige integratie of samenvoeging van deze domeinen beperkt. De Mayo-classificatie blijft de gouden standaard, en onderscheidt de motorische spraakstoornissen in termen van hoorbare spraakafwijkingen waaronder prosodie. Hoewel kort uitgedaagd door een prosodische classificatie van de motorische spraakstoornissen (Kent en Rosenbek, 1983), duurde het tot de theoretische vooruitgang in normale prosodie uitmondde in een door de linguïstiek onderlegde objectieve meetmethode, voordat de akoestische benadering van het meten van prosodie een echt potentieel toonde om de audio-perceptuele benadering aan te vullen voor het in kaart brengen van het prosodische landschap in motorische spraakstoornissen.
SummaryEven though prosody figures prominently in the classification and differential diagnosis of motor speech disorders, the theoretical frame works in which prosody and motor speech disorders have evolved have limited a full integration or merging of these domains. The Mayo Classification continues to be the gold standard and differentiates the motor speech disorders in terms of audible speech deviations including prosody. While briefly challenged by a prosodic classification of the motor speech disorders (Kent and Rosenbek, 1983), it was not until theoretical advances in normal prosody culminated in an objective measurement approach that was informed by linguistics that the acoustic approach to prosody measurement showed real potential to complement the audio-perceptual approach to map the prosodic landscape in motor speech disorders.