Proximal Üreter Taşlarının Tedavisinde Uygulanılan İki Farklı Litotripsi Tekniğinin Karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Proximal üreter taşı olan hastalarda Üreteroskopik lazer litotripsi (LL) ve pnömotik litotripsi (PL) tedavi yöntemlerinin etkinliklerinin ve güvenirliğinin araştırılması amaçlandı.
 Gereç ve yöntem: 1 ekim 2013 ile 1 ekim 2018 tarihleri arasında kliniğimizde proximal üreter taşı nedeniyle Üreteroskopik LL veya PL tedavisi uygulanan 244(LL:139, PL:105) hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Sonuçlar, tedaviden 1 gün ve 1 ay sonra direkt üriner sistem grafisi, üriner ultrasonografi, kontrastsız bilgisayarlı tomografi veya intravenöz ürografi görüntülemeleri ile değerlendirildi. Üreteroskopik LL ve PL tedavi yöntemlerinin ameliyat süreleri, hastanede yatış süreleri, taşsızlık oranları ve komplikasyon oranları karşılaştırıldı.
 Bulgular: Bu çalışmaya LL grubuna 139(%56.9), PL grubuna 105(%43.1) hasta olmak üzere toplam 244 hasta dahil edildi. LL grubunda 101 (%72.6) erkek, 38 (%27.42) bayan hasta, PL grubunda ise 79 (%75.2) erkek, 26 (%24.8) bayan hasta mevcuttu. LL grubuna alınan hastaların yaş ortalaması 44.47 ±15.702 yıl, PL grubuna alınan hastaların yaş ortalaması ise 41.24±13.723 yıl olarak saptandı. LL grubunda taş boyutları ortalaması 11.26±3,752 mm, PL grubunda ise 10.98± 4,572 mm olarak saptandı. LL grubunda taşların taraf dağılımı sağ %57.6, sol %42.4; PL grubunda ise sağ %43.8, sol %56.2 olarak saptandı. Majör Komplikasyon oranları sırasıyla %6.4 ve %9.4 olarak tespit edildi(P>0,05). Postoperatif 1. Ay Taşsızlık oranları LL grubunda %87.1, PL grubunda ise %81 olarak izlendi(P>0,05). Postoperatif hastanede yatış süreleri LL grubu 17.12±4,511 saat, PL grubunda ise 25.26±29,657 saat olarak tespit edildi(P