Przestrzenie (post)industrialne – pomiędzy kryzysem i rozwojem

Abstract

PRZESTRZENIE (POST)INDUSTRIALNE -POMIĘDZY KRYZYSEM I ROZWOJEMPrzechodzenie od społeczeństw industrialnych do (post)industrialnych związane jest nie tylko ze wzrostem znaczenia produkcji postmaterialnej obejmującej wiedzę, technologie, umiejętności czy symbole, nowymi formami konsumpcji czy jednostkowej samorealizacji. Wiąże się także ze zmianami przestrzeni oraz przemianami powiązanych nimi praktyk, doświadczeń, sposobów myślenia i dyskursów. Przekształcenia przestrzenne XIX i XX wieku związane w znacznej mierze z miejską industrializacją wyznaczyły nowe wzory przestrzenne odciśnięte zarówno w praktykach planowania, jak i wykorzystywania przestrzeni. Dominującym elementem krajobrazu i najbardziej widomym znakiem tych przemian pozostają do dziś XIX-i XX-wieczne tereny fabryczne, ale towarzyszyła im przecież także rozwinięta infrastruktura transportowa: linie kolejowe, magazyny i osiedla przyzakładowe.(POST)INDUSTRIALNOŚĆ Pojęcie (post)industrialności traktowane jako określenie diachroniczne odnosi nas wprost do tego, co po erze industrialnej. Tak samo jak pojęcie ponowoczesności nie definiuje jednak konkretnego stanu skupienia społecznego czy procesów społecznych, przestrzennych i ekonomicznych, ale określa się poprzez następstwo czy negację w stosunku do tego, co industrialne. Ma tym samym charakter efemeryczny: to co po czy post nie stanowi określenia pozytywnego i wypełnionego treścią, ale otwartą przestrzeń definicyjną, co nie dziwi o tyle,

Ekofilozofia w perspektywie oikologicznej na przykładzie procesu postindustrializacji

“…Podobnie ma się sytuacja w przypadku samej posindustrializacji -nie chodzi tylko o przechodzenie do nowej gospodarki, zmiany w krajobrazie miasta poza czynnikiem ekonomicznym determinują konieczność zmian w sposobie życia i myślenia. Przestrzenie postindustrialne to także zmieniające się tożsamości społeczne 57 . To właśnie w tym kontekście Zbigniew Kadłubek pisze, iż tożsamość Górnoślązaków jest mylnie utożsamiana z przemysłem górniczym (mylnie, ponieważ jest od niego dużo starsza) i budowana na poczuciu jakiejś przewagi cywilizacyjnej.…”

“…Kategoria postindustrialności charakteryzuje się pewną efemerycznością negującą to co przemysłowe, zamiast definiować konkretny kształt związanych z nią przemian przestrzennych, ekonomicznych i społecznych 60 . Nie oznacza to, że nie dotyczy ona tworzenia pewnej nowej formy rzeczywistości, ale że w wyborze konkretnych rozwiązań zależna jest od przyjęcia wyjściowego stanowiska na temat określonej sfery przemian.…”