Psychiatry, subjectivity and emotion – deepening the medical model

Abstract

Morale among psychiatrists continues to be seriously challenged in the face of recruitment difficulties, unfilled posts, diagnostic controversies, service reconfigurations and public criticism of psychiatric care, in addition to other difficulties. In this article, we argue that the positivist paradigm that continues to dominate British psychiatry has led to an undervaluing of subjectivity and of the role of emotions within psychiatric training and practice. Reintegrating the subjective perspective and promoting emotional awareness and reflection may go some way towards restoring faith in the psychiatric specialty.

Evaluating the effectiveness of video cases to improve patient-centeredness in psychiatry: a quasi-experimental study

“…The patient-oriented approach to psychiatric teaching in communication has been proposed to be instrumental in improving medical students' attitudes towards psychiatry. 39 However, despite the significantly improved scores on selfefficacy in exhibiting patient-centred communication in the intervention group, we found no changes in the students' attitudes towards psychiatry. One reason could be that favourable attitudes towards psychiatry were found in both the intervention group and the control group, both before and Figure 2.…”

Epistemic injustice in psychiatry

“…24 Regular interpersonal dynamic meetings with members of a multidisciplinary team, which create a forum for discussing problematic emotional contacts with patients, can enhance understanding of these aspects of patient care and reinforce their importance. 13…”

Subjectivity in psychoanalysis and psychiatry

“…Karakteristični obrasci odnosa pacijenta, sagledani iz perspektive pacijenta i terapeuta, 3. centralni intra-i interpersonalni konflikti koji se ponavljaju u više sfera života (porodica,vezivanje, posao, prijateljstvo), 4. struktura ličnosti, kapacitet za refleksiju, mentalizaciju, odbrane, koping stil, atačment, integrisanost itd.. Studije su pokazale zadovoljavajuću pouzdanost i korisnost ovog instrumenta za istraživačke i praktične kliničke svrhe. Na osnovu slične operacionalizacije nastao je i " PDM-Psihodinamski dijagnostički priručnik"-Grupe Američkih psihoanalitičkih asocijacija" [20]. U PDMpriručniku se u dijagnostifikovanju mentalnih poremećaja pored P-ose koja označava personalne obrasce i poremećaje, M-ose mentalnog funkcionisanja, uključuje i S-osa koja se koristi za označavanje specifičnosti obrazaca simptoma i subjektivnog iskustva.…”

“…Subjektivnost i intersubjektivnost predstavljaju sastavni dio psihijatrijskog ispitivanja i klasifikacije te kao jedan važan aspekt realnosti psihičkog funkcionisanja ne bi smeli biti zanemarivani. Predlozi počivaju na potrebi integracije kvalitativnih elemenata u kvantifikacioni pristup psihičkim poremećajima [20]. Ovi predlozi korespondiraju sa mišljenjem fizičara i nobelovca Vernera Heisenberga (Werner Heisenberg, 1901-1976) koji piše: "Naučni metod analiziranja, tumačenja i klasifikacije se suočio sa ograničenjima koja se zasnivaju na činjenici da nauka sa svojim intervencijama menja i utiče na objekat istraživanja" [21].…”