Psychological Theories of Aggression: Principles and Application to Practice

Aggression in Psychiatry Wards

“…Ancak, agresif davranışlar zaman zaman ortaya çıkan bir yapıda olduğu ve insanlar da türlü nedenlerle yaşadıkları deneyimleri bildirmedikleri ya da kabul etmedikleri için, bu konuda doğrudan çalışma yapmak güçtür. [9][10][11] Agresif davranışın kökleri incelendiğinde, insan doğa-sında genetik olarak bulunan ve kırılma, alınma, gücenme, yalnızlık, korku, anlaşılmama, reddedilme, hayal kırıklığı, üzüntü yaşatan durumlarda ikincil bir duygu olarak ortaya çıkan "öfke", adaptif bir durum olabilecekken, yoğunluğu ve süresi nedeniyle, adaptif olmayan, işlevsiz bir hale dönüşe-bilmektedir. [12,13] Öfkenin davranışsal ve kontrolsüz şekilde ortaya çıkmasıyla, kabaca, zarar verme eğilimi olan ve tüm sözel ve fiziksel saldırıları tanımlamak için kullanılan agresyon gerçekleşmektedir.…”

“…[38] Etyoloji Karmaşık bir olgu olan agresyon kavramının kuramsal açıdan tanımlanmasında, her bilimsel disiplin kendi analiz düzeyine göre kavramı ele almıştır. [9] Bununla beraber, agresif davranışın tek bir kuram doğrultusunda açıklanmasının mümkün olmadığı, agresif durum sayısı kadar kuramın da söz konusu olacağı belirtilmektedir. [13] Agresyon kavramı, temel olarak psikolojik, sosyal ve biyolojik kuramlarla açıklanmaya çalışılmıştır.…”

“…Bu durumlar yaşandığında, yıkıcı enerji birikecek ve ilkel bir şekilde yıkıcı davranışa neden olacaktır. [9,39,40] Psikanalitik açıdan agresyonun açıklanmasında bir diğer görüş olan, Bağlanma Kuramı'na ( John Bowlby) göre, insanlar, temel olarak hayatta kalmak için ilişki kurma gereksiniminde olan sosyal hayvanlardır. Ebeveyn figürleriyle kurulan ilk ilişkiler benzersiz özellikler taşımaktadır.…”

“…Çocuk zorlandığını ifade ettiğinde, reddedilme ya da çatışma ile karşılaştığı zaman, çocuğun uyum stratejisi ya baskılama-ya çalışma ya da abartma şeklinde zorlanmayı kontrol etmek olacaktır. [9,39] …”

“…Amaca yönelik yanıtların sürekli şekilde durdurulması, organizmada agresif enerjinin oluşmasına neden olmaktadır. [9] Dürtü kuramında, içsel eğilimlerden ziyade, agresyonun özel çevresel durumların sonucunda oluştuğu varsayıldığı için, agresyonun önlenmesinde, kontrol edilmesinde ve tedavisinde, Freud'un içgüdü kuramına kıyasla daha iyimser bir yaklaşım sunulduğu görülmektedir. [9] Dürtü kuramının klinik uygulamalara yansıması, psikiyatri servislerinde şiddet riskini artırabilen hasta-personel etkileşimlerinin doğasını ortaya koymak amacıyla yapılan çalışmalarda görülmektedir.…”