QT Dispersion in Children with Leukemia

Abstract

Çocukluk çağı lösemi tedavi protako/leri çoklu ve yüksek dozlarda kemoterapik ajanları kapsar. Bunlar, kalp ve diğer birçok doku ve organ üzerinde önemli taksisite nedeni olduğundan hastalar tedavi sırasında ve sonrasında yan etkiler açısından izlenmektedir. QT dispersiyonundaki artışın kardiyak ölümler açısından artmış risk ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada, halen kemoterapi alan ve tedavilerini tamamlamış remisyondaki lösemi/i çocuklarda olası kardiyak yan etkilerin "düzeltilmiş QT dispersiyonu (QTcD)" ku/lanılarak araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Akut lenfobiastik lösemi/i 24 (%43.6)'ü kız, 31 (%56.4)'i erkek toplam 55 çocukta (ortalama yaş: 8.8 ± 4.2 yıl) QT dispersiyonları değerlendirildi. Hastaların ortalama izlem süresi 34.1 ± 21.0 (aralık 1-80) ay idi. Tüm hastaların kümülatif antrasiklin dozları (mglm 2) belirlendi. EKG çekimlerinin yapıldığı gün eşzamanlı olarak serum elektrolit ve protein düzeyleri, tiroid fonksiyon testleri kontrol edildi. QT ve QTc interva/leri için dispersiyon, her EKG'deki 12 derivasyanda maksimum ve minimum QT ve QTc interva/leri arasındaki farklılık olarak hesaplandı. Veriler SPSS 10.0 for Windows programıku/lanılarak analiz edildi. Bulgular: Tedavisi süren (n:21) ve tedavisi tamamlanmış olan (n:34) olgular arasında QTc, QTD, QTcD, tiroid fonksiyonları, elektrolitler, globülin düzeyi ve tiriod fonksiyon testleri ve kümülatif antrasiklin dozları açısından farklılık saptanmazken, sadece QT süresi ve albümin düzeyi açısından farklılık saptanmıştır (sırasıyla 0.31 ± 0.04'e karşı 0.34 ± 0.04, p: 0.009 ve 3. 7 ± 0.6'ya karşı 4.2 ±0.5, p:0.01). Kümülatif antrasiklin dozu :::;.250 mglm 2 (n:44) ve >250 mglm 2 olan olgularda (n: ll) ise e/ektrokardiyografik ölçum/erde farklılık saptanmazken sadece globülin seviyesi farklı bulunmuştur (2. 7 ± 0.5'e karşı 3.2 ± 0.9 p: 0.02). Sonuç: Hasta/arımızda ku/lanı/an kemoterapi protako/lerinin (ALL BFM 95 ve TRALL 2000) tedavi sırasında ve tedavi sonu ortalama üç yıl içinde belirgin kardiyotoksisiteye yol açmadığı görülmüş, hastaların daha uzun süreli izlemlerinin gerekli olduğu kanısına varılmıştır.