Re-orientalizing the Assassins in Western historical-fiction literature: Orientalism and self-Orientalism in Bartol’s Alamut, Tarr’s Alamut, Boschert’s Assassins of Alamut and Oden’s Lion of Cairo

Abstract

The article analyzes the novelistic representations of the Assassins, originally a nickname for the Islamic sect of Nizari Ismailis that gained an almost independent currency in Western popular culture. The analysis will be based on a the following selection of past and contemporary Western historical-fiction literature: Vladimir Bartol's Alamut from 1938, translated into French in 1988 and into English in 2004; Judith Tarr's Alamut from 1989; James Boschert's Assassins of Alamut from 2010, the first book of his Talon trilogy; and, finally, Scott Oden's Lion of Cairo from 2010. The scope of the article is to demonstrate a double-bind re-orientalization of the Assassins in this selection of novels that significantly changes their traditional representations: on one side, they reshape the Assassins in forerunners of modern Islamic fundamentalism and terrorism, while on the other side, the Assassin is gradually transformed from an orientalized villain into an occidentalized hero, thus enabling a self-othering of the Western subject and an identification, rather than disqualification, with this specific Arabo-Islamic Other. The article's highlighting of this double-bind re-orientalization therefore challenges Orientalism's binary dichotomy of Occident/Orient and its ideological implications through the concept of self-Orientalism as a self-othering process.

Een oude man, een tuin en een gezelschap van moordenaars: legendes en werkelijkheden van de Nizari Ismaïlieten

“…38 Filosoof Mirt Komel constateert in een onderzoek naar de verbeelding van ' Assasijnen' in fictieve voorstellingen sinds de verschijning van Bartols Alamoet 'het weer oosters maken van de Assassijnen dat het traditionele beeld grotendeels verandert is dat de romans de Assassijnen aan de ene kant als voorlopers van het moderne islamitische fundamentalisme en terrorisme laten zien terwijl ze aan de andere kant de Assassijnen geleidelijk van de oosterse schurk omtoveren tot westerse held. ' 39 Bartols roman heeft niet alleen de Sloveense componist Jarc Matjaz geïnspireerd tot het schrijven van de opera Alamoet , maar ook Assassin's Creed, één van de grootste videogamefranchises ooit, die niet alleen miljarden dollars heeft opgeleverd, maar ook een stripboek, roman, en zelfs een film teweeg bracht. 40 De Disney film Prince of Persia: The Sands of Time is eveneens deels gebaseerd op de denkbeeldige verhalen van Alamoet, en François Barangers artistieke verbeelding van het ismailikasteel roept eveneens een Marco Polo-achtige mystiek op (figuur 4).…”