W ciągu ostatnich trzech lat, głównie w wyniku pandemii COVID-19, praca zdalna stała się powszechnie stosowanym rozwiązaniem, jednak wdrożenie tej formy pracy w licznych zawodach, wobec wielu pracowników naraz i bez uprzednich przygotowań, spowodowało liczne problemy, takie jak konieczność zapewnienia sprawnego sprzętu i dostępu do internetu, potrzeba reorganizacji czasu pracy i próba przeniesienia do sfery cybernetycznej czynności nigdy wcześniej na tak dużą skalę niewykonywanych online. Stworzyło to przestrzeń do licznych nadużyć i prób wyzyskania braków systemowych m.in. ze strony pracodawców. Sprzyjały temu przepisy Kodeksu pracy regulujące kwestię telepracy, które w wielu przypadkach okazywały się niewystarczające, oraz tzw. tarcza antycovidowa, która pozwoliła pracodawcom na wprowadzanie pracy zdalnej bez zgody pracowników. W konsekwencji opracowano projekt nowelizacji Kodeksu pracy, której zadaniem jest m.in. zdefiniowanie i wprowadzenie do systemu prawnego instytucji pracy zdalnej w sposób zgodny z innymi przepisami prawa pracy. Celem opracowania jest próba wskazania głównych problemów pracowników w sytuacji pracy zdalnej, analiza przepisów regulujących telepracę i pracę zdalną w ustawie antycovidowej oraz ocena ich użyteczności, jak również przedstawienie przepisów regulujących pracę zdalną w nowelizacji Kodeksu pracy i określenie jej roli w poprawianiu sytuacji pracowników po pandemii.