Relationship Between Illness Representations, Psychosocial Adjustment, and Treatment Outcomes in Mental Disorders: A Mini Review

Abstract

Understanding and improving the psychosocial adjustments (e.g., quality of life, depression) and treatment outcomes (e.g., adherence, beliefs about treatments) of people with mental disorders are major health issues. The self-regulation model (SRM) postulates that illness representations play a central role on adjustment and treatment of people with physical illnesses. Recently, the SRM has been used with people with mental disorders. However, the manifestations of somatic and psychiatric disorders can be very different. Therefore, the use of SRM in the field of mental health is very complex. This difficulty, as well as the growing interest for illness representations in the field of mental health, justifies the utility to conduct a review on this topic. The current review shows that illness representations are related to psychosocial adjustment and/or treatment outcomes for people with various mental disorders [e.g., psychotic disorders, mood disorder, posttraumatic stress disorder (PTSD), attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)]. However, some limitations to the applicability of SRM to mental disorders have been highlighted. These limitations should be considered in future studies.

Building the Digital Mental Health Ecosystem: Opportunities and Challenges for Mobile Health Innovators

“…The HBM is based on the theory that a person’s willingness to engage in treatment is primarily due to their health perceptions. Indeed, mental health studies have shown that the perceived severity of mental illnesses impacts treatment outcomes (eg, adherence and beliefs about treatments) [ 26 ]. Thus, using the HBM can inform developers on how to best engage patients in adhering to the use of a novel digital tool.…”

Η Σχέση Των Διασχιστικών Συμπτωμάτων Με Τον Οξύ Και Χρόνιο Πόνο Και Την Αυτορρύθμιση Του Συναισθήματος

“…διαδραματίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή στην ασθένεια και τον πόνο (Averous, Charbonnier, & Dany, 2020;Gatchel et al, 2010. Groarke, Curtis, Coughlan, & Gsel, 2005.…”

“…Αντίστοιχα, υπάρχουν ευρήματα που στηρίζουν πως οι αναπαραστάσεις της ασθένειας σχετίζονται με την ψυχοκοινωνική προσαρμογή και/ή τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα σε ανθρώπους με διάφορες ψυχιατρικές νόσους (π.χ. ψυχωσικές διαταραχές, διαταραχή συναισθήματος, μετατραυματική διαταραχή και διαταραχή ελλειμματικής προσοχής) (Averous et al, 2020) σε κάποιες από τις οποίες συχνά μπορεί να συνυπάρχουν τόσο συμπτώματα πόνου ή/και συμπτώματα διάσχισης (π.χ., στη μετατραυματική διαταραχή, Ludäscher et al, 2007). στην περίπτωση της διαταραχής αποπροσωποποίησης, σχετίζονται με την αντιλαμβανόμενη από τους ασθενείς ένταση των συμπτωμάτων (Baker et al, 2007).…”

“…Καταλήγοντας σε σχέση με τις αναπαραστάσεις, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μελετών που καταδεικνύουν την σπουδαιότητα των αναπαραστάσεων για την προσαρμογή στην ασθένεια και τον πόνο (κεφ. 1.1.7. και Averous, Charbonnier, & Dany, 2020;Gatchel et al, 2010. Groarke, Curtis, Coughlan, & Gsel, 2005.…”

“…Η αντίληψη και η ερμηνεία αυτών των πληροφοριών οδηγεί στην διαμόρφωση κάποιων αναπαραστάσεων στη σκέψη του ασθενή(Hagger & Orbell, 2003) για τη φύση και τις επιπτώσεις της ασθένειας.Οι αναπαραστάσεις αυτές μπορούν να χωριστούν σε έξι κατηγορίες: διάρκεια (αν η φύση της ασθένεια είναι χρόνια, οξεία ή έχει κάποια περιοδικότητα), συνέπειες (οι επιπτώσεις της ασθένειας στη ζωή), θεραπεία/ έλεγχος που διακρίνεται στον θεραπευτικό έλεγχο (οι πεποιθήσεις για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας ή για τη διαχείριση του νοσήματος) και στον προσωπικό έλεγχο (οι πεποιθήσεις του ασθενούς σχετικά με την ικανότητά του να ελέγξει την ασθένεια), ταυτότητα (η κατανόηση της φύσης της ασθένειας), συναισθηματικές αναπαραστάσεις (οι συναισθηματικές επιπτώσεις ή/και αντιδράσεις στην ασθένεια), αιτία (οι παράγοντες που ευθύνονται για την ασθένεια). Οι αναπαραστάσεις διαδραματίζουν ένα εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή στην ασθένεια (π.χ.,Averous, Charbonnier, & Dany, 2020. Hagger et al, 2017.…”